MEHSETİ
Afa.Q
Bölüm 14.
Qabil
Maşını deli kimi idare edir, tez bir zamanda çatmağa çalışırdım. Yol boyunca açılmayacağını bilsemde defelerle zeng vururdum. Nehayet çatmışdım ve qaçaraq binaya daxil oldum. Neçenci mertebede yaşadıqlarını bilmediyim üçün dayanıb etrafa boylanır, ne edeceyime qerar vermeye çalışırdım. Ele bu zaman eşitdiyim bağırma sesi ile özümü ele alıb pillekanları 4-5 çıxmağa başladım. Ses Mehsetinin sesi idi, ona nese olmasına izin vere bilmezdim. Seslerin geldiyi qapıya yanaşaraq açıq olan qapıyı açıb qaçaraq içeri daxil oldum ve gördüyüm menzere ile qan beynime sıçradı. Mehseti qışqırıb çabalayırdı o, adam ise onun köyneyini yırtmağa çalışırdı. Var gücümle adamın boynundan tutub evin diger küncüne atdım. Mehsetinin üzüne öteri nezer yetirib, qanayan dodağını ve qızarmış üzünü görmeyimle tam bir vehşi aslana dönmüşdüm. Dayanmadan qışqıraraq onu yumruqlamağa başladım.
-Sen ona nece toxuna bilersen? Öldürecem seni öldürecem.
Dayanmadan eyni sözleri tekrar edir, yumruqlayırdım. Adamın tamam qanlar içinde olması bele meni sakitleşdirmeye yetmirdi. Yerde qıvrandıqca daha da deliye dönür, tepiklerle hereketsiz hala getirmeye çalışırdım.
-Qabil dayan öldüreceksen.
Mehsetiyi eşitsemde, eşitmemezlikden gelib davam edirdim.
-Qabil xaiş edirem dayan.
Geri dönüb onun perşan halını gördüyümde dayana bilmeyib bağrıma basdım. Qollarımda tir tir esen qadın menim heyatım idi. Üzünü ellerimle qavrayıb, baş barmağımla dodağındakı qanı ve göz yaşlarını sildim.
-Ağlama xaiş edirem.
-Heyatımı.... Qurtardın.
Qısıq sesle dediyi söz üreyimi parçalamışdı. Alnına öpüş qondurub yeniden bağrıma basdım.
-Şşşt sakitleş, keçdi artıq burdayam.
Babek fürsetden istifade ederek sendeleyerek ayağa qalxıb elindeki silahı bize tuşladı. Mehsetiyi arxama keçirib ayaqda gücle dayanan adama baxdım.
-Demek arvadıma göz qoyan şerefsiz sensen.
-Şerefden danışmağa utanmırsan?
-Öldürecem ikinizide.
Bir iki addım ireli atıb gözlerinin içine baxdım.
-Onu eline alanın

[1] 2 3 ... 6 >>