masaya qoyduqdan sonra evi terk etdim. Boğulurdum sanki..... Telesik addımlarla binadan çıxıb özümü maşına atdım. Derin derin nefesler alaraq özümü toplamağa çalışırdım. Mehsetiyi o evde tek qoymaq içime sinmese de o, qadını biraz daha izlemeye cesaretim yox idi. Maşına minib başımı sükana sökeyerek gözlerimi yumdum. Qadının çaresizliyi mene çox pis tesir etmişdi, heç bir ana buna laiq deyildi. Başımı qaldırıb baxışlarımı binaya yöneltdim. Bütün pencerelerden işıq süzülür amma işığın arxasında nelerin yaşandığından heç kimin xeberi yox idi. Pencereni endirib bir siqaret yandırdım, adetim deyildi amma bezen sakitleşmek üçün ehtiyac duyulurdu. Saat xeyli irelilemişdi ancaq men gözlerimi 3-üncü mertebeden ayırmırdım. Zenglere ara vermesemde her defe sessizlikle qarşılaşırdım bilirdim ki, men Mesinin sesini eşitmeden rahat ola bilmeyecem. Tekrar yuxarı qalxmağı düşünsemde, biraz evvelki menzere, qadının meyus siması, baxışlarındakı xeyal qırıqlığı biran bele ağlımdan çıxmırdı ve bu olanların üstüne tekrar getsem Mehseti üçün problem yaranardı ona göre fikrimden daşındım. Arxaya yaslanıb gözlerimi evin penceresine zilledim.
Mehseti.
-Ana o, kimdi?
-O, sehv salmışdı evi, başqa yere getmeli idi amma qarışdırıb.
-Qabil emi onu döyürdü?
-Yox canım sehv görmüsen. Qabil emin ona getmeli olduğu yeri gösterirdi.... İndi yum gözlerini yat ağıllı balam.
-Eee yatmıram.
-Bax yatmasan birde seninle danışmayacam.
Yaxşı ki, Sayif tez gözlerini berk sıxıb yuxuya daldı. Bedenim helede tir tir esir, üreyin çırpınırdı. Bu gece yaşadığım qorxunu ömrüm boyunca unutmayacaqdım.
Uşağın üstünü örtüb otaqdan çıxdığım zaman salondan gelen hönkürtü sesine telesik otağa addımladım. Şefiqe ana Babekin yanında dize çöküb ağlayır, dizlerine döyecleyirdi.
-Ana, ana qalxın ayağa.
Qolundan tutub zorla yerden qaldırıb divana getirdim.
-Ana yalvarıram sakitleşin.
-Men ne günah işledim? Harda sehv etdim? İnan heç bilmirem. Yad biri seni erinden qurtarır bunu görmek esl ezabdı ve bu ezabı mene

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>