oğlum yaşadır.
Ne deyib, nece teselli edecekdim heç bilmirdim. Sakitce yanında oturub başımı çiyine yasladım. Her ikimizin sessiz gözyaşlarımız öz sözünü deyirdi.
Babek yerinde qımıldanaraq özüne gelirdi. Qeyri ixtiyari özümü Şefiqe ananın arxasına çekdim. Anlamışdı deyese elimi tutub dillendi.
-Mehseti otağına keç qızım.
Qalxıb otağa keçerken arxadan Babekin sesini eşitdim.
-Hanı o eclaf?
-Kes sesini.... Yaşadığına şükür et.
-Sen de o, adamın terefini tutursan?
Otağa getmeli olduğum halda dayanıb olduğum yerde divara yaslandım.
-Sen.... Sen utanırsan heç? Qızı ne güne salmısan..... O, adam olmasaydı belkede sen.... Aman Allahım demeye bele dilim gelmir..... Sabah ilk işin boşanmaq üçün erize verirsen sonra da hara isteyirsen çıx get.
-Ne? Ne boşanmaq? Mehsetiye de demişem boşanmağı yadınızdan çıxarın.
-Boşanmırsan demek?
-Bo-şan-mı-ram.
Onun boşanmıram sözünü bele vurğulayıb demesi göz yaşlarım axmasına sebeb olmuşdu. Dehlizden çantanı götürüb otağa keçdim. Telefonu açdığımda Qabilden gelen sayısız zengleri görüb gülümsedim. Geri yığıb aparatı qulağıma yaxınlaşdırdım. Ele ilk çağırışda açmışdı.
-Mehseti? Yaxşısan?
-Yaxşıyam..... Mesiye ne oldu?
-Sadece telaşlandım. Sen her zaman menim Mesimsen..... Seni o evde tek qoyduğum üçün bağışla. Qala bilmezdim sene problem olardı ancaq gede de bilmedim. Aşağıdayam bir neçe addımlığında.
Sesindeki gülümsemeni hiss etmeyim qelbimi rahatladırdı.
-Düz fikirleşmisen..... Mene göre narahat olma Şefiqe ana yanımdadı. Keşge getseydin gec oldu.
-Yaxınında olmaq isteyirem.
-Qabil men sene teşekkür edirem çox sağol. Sen menim heyatımı...
-Mesi... Sene bir şey olmasına izin vere bilmezdim çünki seni canımdan çox sevirem.
Qabilin her fürsetde sevgisini dile getirmesi menim üzümde tebessüm yaradırdı.
-Qabil.... Yaxşı ki, varsan.
-Ne dedin?
Sesinde ki, sevinc qarışıq gülüşü eşitdiyimde utanıb elimi üzüme tutdum.
-Eşitdiyini dedim..... Men yatıram.
-Mesi, Mesi.
-Beli.
-Kağızları imzaladın?
-Ne

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>