MEHSETİ
Afaq.Q
Bölüm 15.
Mehseti.
Qapıda dayanıb dehlizde gördüklerimi analiz etmeye çalışırdım. Polisler Babekin ellerini qandalladığı sırada esebi gözlerini mene zilledi.
-Bunu da etdin he?
Babeki men şikayet etmemişdim.
-Men.... Men...
Özümü müdafie etmeye çalışırdım ancaq Babekin baxışları o qeder nifret dolu idi ki, sadece ağzımı açıb yuma bilirdim.
-Mehseti xanım şikayet etmeyib.
Müfettiş Mahir bey sözünü dedikden sonra baxışlarını Şefiqe anaya yöneltdi.
-Şefiqe xanım bildirdi burda olduğunuzu.
Çox teeccüblenmişdim çünki Qabilin etdiyini düşünürdüm. Tek teeccüblenen men deyildim, Babek de çaşqınlıq içinde anasına baxırdı.
Şefiqe ana Babekin qarşısına keçib iti baxışlarını üzüne zilledi.
-Men şikayet etdim.
-Axı..... Sen..... Sen menim anamsan, nece etdin?
-Sehv üstüne sehv edir, batdıqca batırsan. Seni dayandırmağın başqa yolu yoxdu.
Babekin gözlerindeki xeyal qırıqlığını açıqca görmek olurdu. Meyus baxışlarını anasından ayırmadan qısıq sesle dillendi.
-Sene nifret edirem, keşge atam yox sen ölseydin.
Şefiqe ana elini ağzına tutub olduğu yerden terpenmeden baxışlarını yere dikdi. Polisler Babeki apardıqdan sonra yaxınlaşıb küreyini qucaqladım. Sözün esl menasında donmuşdu.
-Ana, ana.
Seslensemde heç bir cavab ala bilmirdim. Gücle divanda teref getirib oturtdum. Qadının rengi getdikce deyişir, kağızdan ferqlenmirdi. Özünden getdiyini görüb çox qorxmuşdum. Ne edecekdim indi? Qapını döyülmesi ile qaçaraq qapıyı açdım. Qabili görünce axmağa hazır dayanan göz yaşlarım yanağımda cığır açmağa başladı.
-Mesi yaxşısan? Bayaqdan zeng vururam niye açmırsan? Ağlama...
-Qabil anam....
-Ne olub?
-Halı pisleşdi.
Qabil telaşla içeri keçib salona daxil oldu. Şefiqe ananın önünde eyilib dizlerini yere qoyması, onun qelbinin ne qeder yumşaq olduğundan xeber verirdi. Qabil heç tanımadığı qadının önünde eyilecek qeder alçaq könüllü ve ferqli biri idi. Tezyiq ölçme aparatını verib yanına, yere çökdüm. Qabil Şefiqe ananın tezyiqini ölçür, nebzini

[1] 2 3 ... 6 >>