Şefiqe ananın başını qaldırıb yastığı yerleşdirdim daha sonra üstünü örtüb pencere önüne keçdim. Göy üzü getdikce aydınlanır, seheri açılmağına azqalırdı. Bir neçe saat sonra yeni bir gün başlayacaqdı, ümidlerle dolu yeni bir gün. Başımı pencereye söykeyib yaşadıqlarımı düşünmeye başladım. Babek geri döndüyü gün heyatımdan çıxmışdı ancaq çıxışı ile heyatıma başqa yön vermişdi. İlk gedişi mene, güclü olmağı ve aileye qarşı mesuliyyetli olmağı öyretmişdi. Bu defe ki, daha ağır idi çünki çiyinlerime vicdan yükü yüklemişdi. Bir ananın övladından keçmesine sebeb olduğumu yaxşı bilirdim amma bu vicdan ezabı ile nece başa çıxacağımı bilmirdim.
Qapının sesine fikirlerimden ayrılıb elimin tersi ile yanaqlarımı quruladım. Gelen Qabil idi. Aldığı dermanların istifade qaydasını başa saldıqdan sonra masa da üz üze oturduq.
-Mene göre sende bu gece sefil oldun.
-Yaxşıyam men teki Şefiqe xanım yaxşı olsun..... Kağızları imzaladın?
-He amma Babekin.....
-Onu men hell ederem.
Her defe menim dilimden Babek adının seslenmesi ile Qabilin ne qeder gerildiyini göre bilirdim amma indi onun qısqanclığını çekecek halda deyildim. Özümü her kese qarşı günahkar hiss edirdim sanki bütün yaşananları bile isteye men etmişem kimi. Otaqdan kağızları götürüb Qabile verdikden sonra metbexe keçdim. Ezgin bitgin bir halda qehve hazırlamağa başladım. Ayaqlarımı sözün esl menasında sürüyürdüm çünki addım atmağa gücüm çatmırdı. Dolapdan fincanları almağa çalışarken biri elimden sürüşdü ve yere düşüb çilik çilik oldu. Fincanın paralanması ile içimde yığılıb qalan göz yaşı, hayqırış serbest qaldı. Yere çöküb elimi üzüme tutaraq hönkürmeye başladım. Qabil qaçaraq yanıma gelib ilk qapını bağladı, daha sonra yanıma yaxınlaşıb meni qolları arasına aldı.
-Ağla canım..... Ağla içini boşalt.
Onun her kelimesi ile daha da hönkürür, qucaqlayıb ağlayırdım. Bu yolla içimdeki günahkarlıq hissini atacağıma inanırdım.... Ne qeder ağladığımı bilmirem, yorulub tamam elden düşmüşdüm. Qabil meni qucağına alıb

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>