metbexdeki divana otuzdurdu, özüde yanıma oturub başımı çiynine yasladı. Göz qapaqlarım örtülmek üçün can atsada, men yatmamağa çalışırdım.
-Qabil qehve hazırlaya bilersen?
-Elbette canım.
Ne qeder utansamda bunu ondan istedim çünki terpenmeye halım qalmamışdı ve ayılmalı idim. Qabil qehveleri hazırlayıb masaya getirdi. Her yudum da özüme gelir, ayılırdım sanki.
-Biraz daha yaxşısan?
Onun gözlerindeki narahatçılığı görüb gülümsedim.
-Daha yaxşıyam..... Sen isteyirsen get çox yoruldun.
-Mene göre narahat olma. Şefiqe xanım oyansın gedecem.
-Men bundan sonra ne edecem? Şefiqe ananın üzüne nece baxacam?
-Senin heç bir günahın yoxdu bunu o beynine yaz.
-Ana ile oğulun arasını açdım. Babek gederken anasına "sene nifret edirem" dedi. Bunların sebebkarı menem.
-Heç bir günahın yoxdu. O, sehv yolda idi elbet bir gün tutulacaqdı.
Qabilin dediklerinde heqiqet var idi ancaq bunlar menim günahkarlıq hissimi azaltmağa yetmirdi.
-Men üz elimi yuyum.
Qalxıb hamama keçdim. Soyuq suyu ile üzümü yumaq yaxşı gelmiş, rahatlatmışdım. Hamamdan çıxdığımda Qabili salonda olduğunu görüb yanına keçdim. Her ikimiz sessizce oturub Şefiqe ananın oyanmağını gözleyirdik. Hava aydınlanmış, yeni gün başlamışdı. Öten günlere nezeren daha güclü olmalı idim çünki mesuliyyetim iki qat artmışdı. İş yerine zeng vurub gelmeyeceyimi bildirib tapşırıqlarımı verdim. Sayif oyandığında ise hazırlayıb qonşu qızdan xaiş ederek onunla baxçaya gönderdim. Saatlar ötürdü amma Şefiqe ana oyanmırdı. İsrarlarıma reğmen Qabil de menimle beraber gözleyirdi. Ne qeder getmeli olduğunu desemde meni dinlemirdi. Metbexe keçib bir şeyler hazırlamağa başladım. Hazırladıqlarımı masaya düzüb Qabili sesledim.
-Qabil bir şeyler ye.
Gülümseyib elimden tutaraq yanına eyleşdirdi.
-Sende yeyeceksen.
Gözlerimi ayırmadan onun hereketlerini izleyirdim. Çöreyin üzerine yağ ve bal çekerek mene uzatdı.
-Men uşaq olanda nenem hemişe "aç ağzını yoxsa yemekler senden küsüb ağlayar" deyerdi, men de inanıb tez telesik

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>