yemekleri medeme ötürürdüm..... Mesi eger yemesen hem yemekler hem men küsecem.
Heç bir söz demeden Qabilin uzatdığı çörek parçasını ağzıma alıb çeynemeye başladım. Onun meni balaca uşaq kimi ezizlemesi göz yaşlarımın yanağım boyu süzülmesine sebeb oldu.
-Sen yene ağlayırsan?
-Deyesen.....
Qabil gülümseyib yanağımı quruladıqdan sonra işine davam etdi. Yemek bitdiyinde her ikimiz doymuşduq.
-Çox sağol.
-Ne üçün?
-Her şey üçün, yanımda olduğun üçün, desteyin üçün ve en esası meni sevdiyin üçün.
Qısıq sesle sözümü deyib başımı eydim.
-Sen sağol.
Qabil üzümü elleri arasına alıb alnıma öpüş qondurdu. Masayı topladıqdan sonra yeniden salona dönüb oturduq. Saat xeyli irelilemişdi ancaq Şefiqe ana hele oyanmamışdı. Hekimin reseptine göre yemek yemeli ve yeniden derman atmalı idi. Tedirgin halımı Qabil sezmiş olacaqdı ki, yavaşca elimi tutub gülümseyen gözlerini üzüme zilledi. Onun baxışları qelbimi rahatladır, meni sakitleşdirirdi. Kilidlenirdim o, isti baxışlarıda hetta nefes almaq bele yadımdan çıxırdı.
-Öhö öhö.
Eşitdiyim sese tez elimi geri çekerek divana yaxınlaşdım.
-Ana yaxşısız?
-Ne oldu mene?
-Tezyiqiniz çox yükselmişdi sonra hekim iyne vurdu ve yatdınız. Çox şükür indi yaxşı görünürsüz.
-Bu adamın burda ne işi var?
Donub qalmışdım... Ne olduğunu başa düşe bilmirdim. Şefiqe ananın sesinde ki, soyuqluq ve gözlerinde ki, qezeb damarlarımda qanımı dondururdu.
-Men sizin yaxşı olduğunuzu görmek istedim.
Qabil yaxınlaşaraq qısıq sesle sözünü dedi.
-Yaxşıyam, gede bilersiz.
Sert şekilde sözünü deyib üzünü yana çevirdi. Ne edeceyimi, ne reaksiya vereceyimi bilmeden Qabile baxdım. Başını razılıq menasında yelleyib otaqdan çıxdı. Arxasıyca getsemde yetişe bilmeyib geri döndüm.
-Ana siz ne edirsiz, o sizin heyatınızı qurardı.
Şefiqe ana ayağa qalxıb masadakı dermanlarını götürüb metbexe keçdi. Meni günahladırmağını, soyuq davranmağını başa düşürdüm amma Qabilin heç bir günahı yox idi o, sadece bize kömek etmeye çalışmışdı. Sakitce otağıma keçib

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>