zilledim.
-Men haradan başlayım bilmirem..... Sen öz qızımsan, 4 ildi sen mene sığındın men sene.
-Ana men bunları bilirem.
-Men sabahkı davranışıma göre üzr isteyirem qızım. Eslinde bütün sinirim özüme idi.
-Ana men danışmaq istemirem bunları çünki keçdi getdi.
-Men oğlumu görmeye getdim, onu men şikayet etdim düzdü amma oğlumdan keçe bilmirem, onu men dünyaya getirdim keçe bilmirem.
Şefiqe ananın qarşımda ağlamasına dayana bilmirdim. Bir yandan ona qarşı qırılsamda, diger yandan başa düşmeye çalışırdım.
-Ana xaiş edirem ağlamayın yene tezyiqiniz yükselecek.
-Utanıram qızım utanıram, meni bağışla.
-Ana o ne sözdü.
-Senin heyatını mehv eden adamı görmeye getdiyimi deyirem amma sen hele de menim sağlığımı düşünürsen.
-Getmeseydiniz bu size yaraşmayan davranış olacaqdı.
-Meni başa düşdüyün üçün çox sağol qızım. Bilirem oğlum efvi olmayacaq şeyler etdi amma oğlumdur, övladımdır. Atsan atılmaz satsan satılmaz.
-Gördünüzmü?
-Yox, izin vermediler. Uzaqdan gördüm Gürcüstana aparmaq üçün yola çıxırdılar.
-Ana men Sayifi getirmeye gedirem, siz yemek yeyib dermanlarınızı için.
Babek haqqında bundan artıq heçne eşitmek istemirdim. Az qalırdım boğulam, nefesimin çatmırdı. Telesik qalxıb çantamı götürerek evden çıxdım. Yolda Qabil ismarıc yazıb görüşmek istediyimi ve parkda gözleyeceyimi bildirdikden sonra parka doğru ireliledim. Sayifin çıxış saatına zaman var idi deye rahat idim hem nefes almağa ehtyacım var idi. Oturacağa oturub arxaya yaslanaraq derin derin nefes almağa başladım. Parkda gezişen cütlükler, şen sesleri etrafa yayılan uşaqlar insanın fikrini dağıdırdı. Boylandığım zaman uzaqdan mene teref gelen Qabili görmeyimle üzümün gülmesi bir oldu. Onun özüne mexsus xarizmatik yerişini ve gülümseyen gözlerle etrafı süzmesini izlerken üzümde xüsusi bir tebessüm yaranırdı. Geydiyi bedenine tam oturan geyimleri onu daha da yaraşıqlı gösterirdi.
-Salam.
Yanımda dayanıb hal ehval tutsa da men anın sehrinden çıxa bilmirdim.
-Mesi yaxşısan? Nese

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>