MEHSETİ
Afa.Q
Bölüm 17.
Mehseti.
Günler bir birini evezleyirdi. Bir hefte ötmüşdü o, günden. Mehkeme qerarı ile boşanmağıma, bu esaretden qurtulmağıma çox az qalmışdı. Sadece o anı gözleyirdim ondan sonrasını heç düşünmürdüm. Şefiqe ana ile münasibetimiz çox deyişmiş, evvelki mehribablığımızdan eser elamet qalmamışdı. Evin içinde bir birimizi demek olar ki, görmürdük. Seherler işe getdiyim zaman oyanmamış olurdu, geldiyimde ise menimle qarşılaşmamaq üçün elinden geleni edirdi. Bu hal meni çox incidirdi, onu başa düşmeye çalışırdım amma alınmırdı qelbim qırılırdı. Bu bir hefte de Qabili de görmemişdim ancaq telefonla elaqe saxlaya bilirdik. Şirketinin açılışına az bir zaman qalmışdı ona göre gece gündüz işleyirdi. Qerarlaşdırmışdıq sabah görüşecekdik.
İşler yoğun olmadığından biraz erken çıxıb eve doğru yol aldım. Qabil ile telefonda danışa danışa eve çatmışdım. İçeri daxil olduğumda Şefiqe ana yatmamışdı, metbexde yemek hazırlayırdı. Şekil çekmeye başı qarışan Sayifi öpüb metbexe keçdim.
-Axşamınız xeyir ana.
-Axşamın xeyir qızım.
-Necesiz? Dermanlarınızı qebul etmisiz?
-He yaxşıyam.
Şefiqe ana qısa cavablar vererek söhbetden yayınır, qaçmaq isteyen uşaqlar kimi etrafına boylanaraq getmeyin yollarını axtarırdı. Bu hal artıq meni getdikce sıxır, dözülmez veziyyet yaradırdı.
-Ana ne baş verir?
-Heç ne qızım, her şey yaxşıdı. Menim otaqda işlerim var.
Şefiqe ana çıxmaq isterken önünü kesib elinden tutaraq divana oturtdum ve özümde yanına oturub gözlerimi dolmuş gözlerine zilledim.
-Niye qaçırsız? Bu güne kimi bir birimizden ne saxladıq ki, indi üzüme bele baxmırsız? İstediyiniz bu deyildimi? Menim Babekden boşanmağım, özüme yeni heyat qurmağım deyildimi?
-Elbette bu idi, yeniden xoşbext olmağın idi.
-O zaman niye bele edirsiz? Yoxa bütün günahların mende olduğunu düşünürsüz?
-Yox yox, senin ne günahın var? Düşünmedim ele şey.
-Sebeb nedir o zaman?
-Oğlum menim gözlerimin içine baxa baxa "sene nifret edirem, keşge ölseydin" dedi. Bunun ne derece ağır

[1] 2 3 ... 6 >>