olduğunu başa düşe bilmezsen. Onu öz ellerimle hepse yolladım, vicdan yükü çiyinlerime o qeder yüklenib ki, daşımaqda çetinlik çekirem. Senin de menimle beraber ezilmeyini, özünü günahkar bilmeyini istemirem.
-Ana sizin heç bir günahınız yoxdur ki?
-Var qızım bütün günah mendedi. Senin heyatını mehv etdim, daha ne olsun...... Oğlumu şikayet etdim ki, en azından seni qurtara bilim. Bu defe de Sayife ne olacağını düşünmedim.
-O, menim oğlumdur.
-Deyil o senin öz oğlun deyil..... Siz evlendiyinizde, öz uşağınız olduğunda onun aqibeti nece olar deye düşünüb bir şey etdim.
-Ne demek isteyirsiz? Ne etdiz?
-Sayifin öz anasını axtardım.
-Ne? Ne danışırsız?
-İki il evvel yol qezasında heyatını itrib, yaşlı anası var o da özüne gücle baxır qaldı ki, uşağa baxsın.
-Ana bunları niye edirsiz başa düşe bilmirem.
-Bizden uzaqlaşmağını isteyirem. Her şeye yeniden başlamağını, evlenmeyini, bizim derdlerimizle boğuşmamağını isteyirem.
-Siz anamsınız, ailemden sonra size sığındım. Sayifide men böyütmüşem, onu menden almağı nece düşünürsüz? Siz olmadan ayaqda qala bileceyimi nece düşünürsüz?
-Artıq heyatında sadece Qabil olmalıdı. O, merd oğlandı, sene laiq olduğun heyatı yaşadacağından eminem. Menim bir ana kimi ede bilmediyimi edecek çünki o sadece senin xoşbextliyini isteyir.
Ayağa qalxıb ellerimi üzüme tutaraq var gel etmeye başladım.
-Siz olmadan, Sayif olmadan menim xoşbext olacağımı nece düşünürsüz?
-Ele deme qızım olmalısan, olacaqsan da. O, adam seni çox sevir, sen onunla yaşamadığın xoşbextliyi yaşayacaqsan. Men bir övladımı itirdim, diger övladımın xoşbext olduğunu görmek isteyirem.
-Bu söhbetler hardan açıldı ki? Men ne bunları danışmaq ne de sizsiz yaşamaq istemirem. Tek isteyim boşanmaqdı, sadece boşanım ve Babekle aramda heç bir bağ olmasın.
-Bes Qabil?
-Qabil..... Men onsuz..... Qabil olmadan yaşaya bilmerem.
Sesim o qeder yavaş çıxırdı ki, özüm bele gücle eşidirdim. Gözlerimi yerden qaldırmadan otağıma keçdim. Men bunları heç düşünmemişdim,

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>