boşandıqdan sonrasını düşünmemişdim. Ne ailemden keçe bilerdim ne de Qabil olmadan ayaqda qala bilerdim. Bundan sonra ne edeceyim haqda heç bir fikrim yox idi. Düşünmeye çalışsamda alınmırdı sanki beynim fealiyyetini dayandırmışdı. Özümü çox ezgin, bitgin hiss edirdim. Başımı yastığa qoyub gözlerimi yumdum, biraz daha düşünsem herhalda deli olacaqdım. Bu mesele haqda sabah mütleq Qabil ile danışmalı, bir çare tapmalı idim. Aclıq hissi medemi narahat etsede özümü yuxuya teslim etmeye çalışdım çünki oyaq olduğum da fikirler beynime hücum çekirdi.
Qabil
Bu gün Mesiyi görmeye gedecekdim. Bir hefte idi ki, onu görmürdüm. Sadece telefonla elaqe saxlaya bilirdik, bu da mene yetmirdi. Mesiyi görmek, onun yanımda olduğunu hiss etmek istekden çox menim üçün bir ehtiyac idi. Onsuz bu günleri nece yola verdiyimle bağlı heç bir fikire sahib deyildim. İşlerime göre bu bir hefteni onu görmeden keçirmişdim ve sözün esl menasında burnumun ucu göyneyirdi.
Seher oyanıb, duş qebul etdikden sonra eynimi geyinib ayna qarşısında dayandım. Bir neçe işim vardı onları hell etdikden sonra Mesinin yanına gedecekdim. Onu düşünmek bele üzümün gülüb, qelbimin çırpınmasına bes edirdi. Güzgüde öz eksimi izledikde arxadan mene yaxınlaşıb qucaqlayan Mesiyi gördüm. Gözlerimi tez tez qırpışdırıb geri döndüm ve tebii ki, heç kimi görmedim. Bu ise yavaş yavaş ağlımı itirdiyimin göstericisi idi. Öz halıma gülümeyim tuturdu, başımı sağa sola herleyib aynadakı eksime göz vuraraq eyneyimi taxdım. Açarları ve telefonumu götürüb otaqdan çıxdım. İlk önce işlerimin arxasıyca getmeli idim, heç istemesemde...
Günortadan sonra işlerimi bitrib Mesinin yanına getmek üçün maşını işe saldım. Onun üçün o qeder darıxmışdım ki, yol boyu gülüşümü yığa bilmirdim. Bir şeyden emin idim, bir gün Mesi menim sevgimi qebul edecek ve menim onsuz yaşaya bilmeyeceyimi anlayıb heyat yoldaşım olmağa razı olacaq. Belkede olmasını istediyim bu idi, qısacası ümidim bu yönde idi.
Bu fikirlerle çatmışdım. Maşını saxlayıb içeri daxil

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>