gözlerime zilleyib sualını ünvanladı.
-Bundan sonra neolacaq?
-Başa düşmedim ne neolacaq?
-Yeni biz.
Sehv eşitmedimse Mesi bizim geleceyimizle maraqlanırdı, yox men deqiq yuxuda idim. Tez tez gözlerimi qırpışdırıb özümü ele almağa çalışırdım.
-Yaxşısan?
-He yaxşıyam.
-Cavab vermedin?
Zalımın qızı men adımı unutmuşam ne cavabı... Biraz susduqdan sonra gülümseyerek dillendim.
-Biz evleneceyik ve xoşbext yaşayacayıq.
Başını aşağı eymekle al al olan yanaqlarını gizletmeye çalışırdı.
-Bes harda yaşayacayıq.
-İki gün sonra evimde temire başlayacaqlar. Eger istemesen başqa yerde yaşayarıq.
İnana bilmirdim bu an biz evliliyimizi planlayırdıq.
-Şey..... Men Sayif ve anamdan ayrıla bilmerem.
Ne demek istediyini indi anlamışdım. Xefifce gülümseyerek başımı sağa sola herledim.
-Mesi..... Men seni sevirem ona göre unutma ki, heç vaxt seni incidecek bir şey etmerem. Senin aileni ne qeder sevdiyini bilirem, seni onlardan ayıracağımı nece düşüne bilersen? Nenemin menim üçün ne qeder deyerli olduğunu bilirsen eyni ile Şefiqe xanımında senin üçün deyerli olduğunu men bilirem. Sayife geldikde ise onu sen böyütmüsen, senin oğlundu. Sizi ayırma fikri ağlımın ucundan bele keçmeyib, keçmezde. GÜVEN MENE. Eger Şefiqe xanım razı olsa bizimle beraber yaşayar yox istemese yaxın mesafede ev tutarıq... Mesi men artıq senin Babekin xatireleri ile dolu olan evde yaşamağını istemirem.
Boyuma dolanan qollar meni susturmuşdu. Belini qucaqlayıb onu özüme sıxdım.
-Sen hansı yaxşılığımın mükafatısan.
-Esas sen menim mükafatımsan.
Mesinin dilinden "seni sevirem" sözünü eşitmesemde, hisslerimin qarşılıqsız olmadığını bilirdim ve bütün bu olanlar meni olduqca sevindirirdi. Gülümseyib saçlarına öpüş qonduraraa daha da özüme sıxdım.
Çox xoşbext idim. 30 il men heç yaşamamışdım sanki, ancaq indi ferqine varırdım yaşamağın çünki qollarımdakı qadın mene nefes verirdi. Mesiyi özümden aralayıb diqqetle simasını süzdüm. Tebessüm qonmuş dodaqlarına ince öpüş qondurub alnımı alnına

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>