oğlumdan keçe bilmirem. Sayifede atasını unutdurmağa haqqımız yoxdu. Men Sayifle beraber gedirem qızım. Tek isteyim bizi axtarma ve öz yoluna davam et. Sayif biraz böyüsün ona her şeyi danışacam, atası haqqında ve öz anası haqqında. Menim ağıllı qızım bağışla meni buna mecburam, senin Qabil ile evlenib xoşbext olmağın üçün etmeliyem bunu. Her şeye inad evlen xoşbex ol qızım. ELVİDA"
Bu heqiqqet idi? Anam meni terk etmişdi? Hemde oğlumu da özüyle aparmışdı... Yox yox ola bilmez. Men evlenim deye onlar meni terk etmiş ola bilmezdiler. Bu doğru deyil.
-Yox yox yox...
Eyni sözleri tekrar ederek otaqlara girib çıxır, boşalmış dolabları gördükce ümidlerim qırılırdı. Dayana bilmeyib dehlizde diz üste çökdüm.
-Ana etme mene bunu etme, yalvarıram etme.
Üreyimdeki sancının terifi yox idi, dayanmadan hönkürür feryad edirdim. Qapının döyüldüyünü eşidib ayağa qalxdım. Elimin tersi ile gözlerimi silib qapıya qaçdım. Geri dönmüş olmalıdılar, meni tek qoymayıb geri döndüler. Sevincle qapıyı açıb gördüyüm üzle yerimde donub qaldım.
Qabil.
Mehseti binaya daxil olduqdan sonra başımı sükana söykeyib gözlerimi 3-cü mertebeye zilledim. Qaranlıq idi, herhalda evde heç kim yox idi... İşıq yandığında Mesinin eve girdiyini anladım. Xeyallara dalmışdım yene... Evlenib evimizi qurmuşduq, işden her geldiyimde ona güller alıb sevinmesine sebeb olurdum. Ne gözel xeyallar idi... Neçe deqiqe ele, xeyallarla baş başa qaldım bilmirdim, başımı qaldırıb maşını işe salmaq isterken oturacağa düşen pul qabını gördüm. Bu Mesinin pul qabısı idi, maşından enerken düşürmüşdü yeqin. Pul qabını götürüb telesik addımlarla maşından enib binaya daxil oldum. Nedense addımlarım yavaşlayır, istemsizce qalxırdım pilleleri. Mene ne olduğunu heç cüre anlaya bilmirdim. Qapıya yaxınlaşıb yavaşca döydüm ve açıldığında gördüklerim ile yerimde donub qaldım. Mehseti perişan görünürdu solmuşdu sanki. Neçe deqiqe ötmüşdü ki? Bu qısa zamanda nece oldu? En esası ne oldu?
-Canım ne oldu sene?
Yaxınlaşıb üzünü ellerim

<< 1 2 [3] 4 5 ... 10 >>