getdi.
Cümlesini bitirib elinin tersi ile meni önünden itib addımlamağa başladı.
-Men seni sevirem nece uzuq durum?
-O, senin prablemindi. Menim qarşıma çıxma yeter.
Menim Mesime ne olmuşdu bele? Nece bu qeder qeddarlaşa bilmişdi?
Ne deyir desin onu bu halda tek qoya bilmezdim, maşına minib arxasıyca sürdüm. Mehseti bir taksiye oturub istixanaya geldi. İçeri keçdiyinden bu yana 5 deqiqe ötmüşdü, men ise helede gecenin bu saatı onun burda ne işi olduğunu düşünürdüm. Biranda axşam biz çıxdıqdan sonra buranın dermanlanacağını xatırlamağımla deliye döndüm.
-Yox, yox, yox birce bu olmasın. Mehseti bunu düşünmemiş ol.
Dodaq ucu mızıldanıb qaçaraq içeri daxil oldum. Berbat qoxunun önünü kesmek üçün pennceyimin qolunu burnuma sıxdım. İreli qaçaraq onu tapmağa çalışırdım ve otağının qapısında özünde getmiş Mehsetiyi görmeyimle yanına qaçmağım bir oldu.
-Mehseti... Mehseti.
Çağrışlarım cavabsız qalırdı. Tez qucağıma alıb maşına qaçaraq xestexananın yolunu tutdum. Getdikce renginin daha da ağardığını görüb özümü itirirdim. El ayağı bir birine dolaşsada xestexanaya çatıb onu hekimlere teslim etdim. Dehlizdeki oturacağa çöküb başımı ellerim arasına aldım. Qorxudan bedenim tir tir esirdi.
-Allahım ona bir şey olmasın yalvarıram. Onu intihar edecek qeder incitdiyimi bilmirdim. Söz verirem birde ona yaxınlaşmayacam. Yeter ki yaxşı olsun.
Yarım saat sonra hekim otaqdan çıxmış ve men telaşla yanına qaçmışdım.
-O, necedir?
-Hal hazırda veziyeti yaxşıdı. Az qalsın zeher qanına keçecekmiş vaxtında getirmisiz ancaq bir neçe gün nezaretmizde qalmalıdı. Ailesine xeber verin mence.
-Göre bilerem?
-Beli ancaq çox qısa.
Palataya doğru addımlarken bayaq verdiyim sözü xatırlamışdım. Ne olur olsun söz ağızdan çıxmışdı artıq. Geri dönüb üzerinden çıxan eşyalar arasından telefonu çıxardım ve lazımi nömreni yığaraq aparatı qulağıma yaxınlaşdırdım.
-Alo.
-Salam. Azad beyle danışıram?
-Beli.....
Sabah qardaşı Bakıya gelecekdi. İçim rahat idi en azında onu ailesine teslim

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10 >>