onları birinci ve esas yere qoyur.
EHTİRAS üzerinde qurulmuş münasibetlerdeki derin eqoistlik (özünü düşünmek) bütün hereketlere ve münasibetlere bütövlükde tesir edir (bir de baxırsan ki, qarşındakının sözü-söhbeti ancaq özüdü, sen ne onun beyninde, ne arzularında, ne planlarında, ne de heyatında yoxsan)
Esil sevgi olanda her ikisi güzeşte gedir, ele qerar vermek isteyir ki, her ikisi xoşbext olsun. Ehtirasa esaslanan münasibetde ise her ikisi öz arzularına çatmağa meylli olurlar, heç vaxt fikirleşmirler ki, "bele olsa o da xoşbext olacaq?”
Ehtirasa esaslanan münasibetler çox çekmir. Çünki bele münasibet ancaq arzulara ve ehtirasın özüne esaslanır. Meqsede çatandan sonra ehtiras sönür, o insan da daha arzulanan olmur. Ehtiras ölenden sonra o biri hissler de yox olur.
Ehtirasa esaslanan münasibetde eqoistlik ve hörmetin olmaması münasibetin qısa ve söz-söhbetli olmasına sebeb olur.
SEVGİ EHTİRASın içinde (serhedlerinde) yaşaya bilmez! Amma EHTİRAS çox tez-tez SEVGİnin içinde olur.
Ehtiras özünde sevgini yaşada bilmir. Çünki Ehtirasda olan eqoistlik buna imkan vermir. (bir insan ancaq özünü düşünürse, başqasını nece seve biler? Sevse de bu eslinde ehtiras olacaq, sevgi yox)
Amma ehtirasın olması sevgiye esaslanan münasibetlerde ona daha yaxın olmaq arzusunundan yaranır. Ehtiras Sevgini ötüb keçmirse, her ikisinin bir-birine daha çox bağlanmasına sebeb ola biler.

Unutmayaq ki, SEVGİ üzerinde qurulan münasibetler fedakarlıq ve qayğıya esaslanır, EHTİRAS üzerinde qurulan münasibet ise diqqetsizlik, laqeydlik, eqoistliye
Amma SEVGİ ile EHTİRASı bir-birine qarşı qoymaq mümkün deyil, sadece münasibetlerinizde hansının daha çox olduğunu bilin.

<< 1 [2]