Nece rehmlidir, nece amansız,
Nece mehribandır Qadın üreyi!
Sen onu sındırsan, bil ki, a qansız,
Ağlayan kamandır qadın üreyi.

...Güldürsen, ömürlük seadetindir,
Söndürsen, yanmağı bir de çetindir.
O, esl qayğının, mehebbetindir,
Sevgisiz zindandı qadın üreyi.

Daşı da erider, daş da olar o,
Eriyib gözlerde yaş da olar o,
Bahar da olar o, qış da olar o,
Damladır, ümmandır qadın üreyi.

Onunla dünyadır sene qefes de,
Onsuz heç yaşama bu torpaq üste.
Seven bir üreye axır nefesde,
En gözel dermandı qadın üreyi.

Onu ağladan da, ucaldan da biz,
Derd verib, vedesiz qocaldan da biz.
Qedrini bilende bu cahanda biz,
Hemişe cavandı qadın üreyi.

Bezen gül tek solar acı bir sözden,
Ağlayar xelveti gülse de üzden.
Bezen uşaq kimi bir üreksizden,
Mehebbet umandır qadın üreyi.

Bir namerd elinden zeher içende,
Keçirer ömrünü o, yas içinde.
Bezen qiymetli bir libas içinde,
Naledir, feğandır qadın üreyi.

Ömre zinet veren, seadet quran,
Kişi üreyini nurla dolduran.
İsmeti bir nesli göye qaldıran,
Eşqe hökmürandır qadın üreyi.