etmişdir". Allah Musaya (e) emr edir ki, getsin ve Fironu sakitleşdirsin ve Musa da (e) Allaha demir ki, mene ordu ver. O, deyir: "Perverdigara! Sinemi açıb genişlet! Ve menim üçün işimi avanda sal!" (“Taha” suresi, 25-26). O, Allahdan üreyini genişlendirmeyini isteyir, yeni "genişqelblilik" isteyir ki, çetinliklerin qarşısında tab getire bilsin ve işleri asan olsun. O, buyurur ki, ey Perverdgara, menim üreyimi genişlendir ki, düşmen qarşısında teslim olmayam, sözlerimi deyen zaman dilim peltek vurmasın, sözüm yadımdan çıxmasın ve eseblerime hakim ola bilim, sözümü düz başa sala bilim. Bes bu ayelerden gördüyümüz kimi, sözle terbiyede ilk növbede üreyin genişliyi lazımdır. Sözle terbiye özü de üç merhelede aparılmalıdır. Evvel yene qeyd etdiyimiz kimi üreyin genişliyi lazımdır ki, eseblerimize hakim ola bilek ve sözümüzü çatdırmağı bacaraq. İkinci şert bu sözlerin mehribanlıq ve mehebbetle deyilmesidir. Bele ki, güc ve kobudluqla heç bir işi sona çatdırmaq olmaz, bu zaman söz de öz qüvvesini itirecekdir. Övladlarımız ile gerek mehriban ve nevazişle söhbet edek, ancaq bu zaman onlardan ne ise gözlemek olar. Dinimizde de emr-be-meruf ve nehy-ez-munkerde de bu işi evvel gerek xoş dille başa salasan, xüsusile de cavanlara. Üçüncü şert ise odur ki, çalışmaq lazımdır ki, onlara qarşı etinasız ve bigane olmayaq. Ancaq ifrat halda telebkar olmaq da tövsiye olunmur. Eger bu emel etinasızlıqdan pis sayılmırsa, heç yaxşı da sayılmır. Telebkar valideynler övladlarını ele hedde getirib çıxarırlar ki, artıq dönüş qeyri-mümkün olur. Bunu statistika da tesdiq edir ve bu bir tehlüke zengidir. Statistika gösterir ki, o xanımların ki, işi boşanmaya getirib çıxartrmışdır iki desteye bölünürler. Onlardan biri o qızlardır ki, ata ve anaları onlara qarşı bigane ve etinasız olublar. Hara gediblerse, heç ne demeyibler. Her ne yazıb-oxuyublarsa, heç ne demeyibler. O biri qrup xanımlar o qızlardır ki, ata ve anaları hedden artıq telebkar olublar. Onlarla hedden artıq çox söhbet edib, onları

<< 1 [2] 3 4 >>