Birine bağlanmaq sevgi qeder çetin deyil.Mehz buna görede yer üzündeki bütün insanlar bu hissi yaşayır.Bağlanmaq eslinde sevgiye geden yoldur.Bezen insanlar bu iki hissi qarışdırırlar ancaq sevgi tamamile bam başqa bir hissdir.İnsan severse serhedsiz sever ancaq bağlılıq müeyyen müddetlikde ola biler.
Bir insanı bir başqa insana qüvvetle bağlayan nedir? Bize birine niye bağlandığımızı soruşduqlarında, 'çünki gözel' deyirdik, 'yaraşıqlı, ağıllı, güclü, qabiliyyetli'; bir insanın sevilmesi üçün etibarlı olduğunu qebul etdiyimiz sebebleri söyleyirdik.
Amma belke de güçsüzlüklere, zeifliklere, eyriliklere bağlanırdıq.
Biz 'bağlanmağı' hemişe zirvelere doğru bir uçuş olaraq izah etmeye çalışarken belke de bağlılıq, ölümün, deliliyin, şübhenin, eqoizmin, remzidir?

Ağıllı sebebler taparıq hisslerimize, amma esl sebeb ağılın sızmadığı yerlerde gizlidir. O gizli yerlerde ki zeiflikler niye çeker bizi?
Öz zeifliyimizdenmi? Yoxsa bağlanan, öz bağlandığından daha möhkemmi görer, öz çekdiklerine bağlandığı insanın döze bilmeyeceyinemi inanar; bağlanmaq bir gücsüzlük kimi görünerken göresen bağlanan öz gücünü hiss eder bu bağlılıqda?
Yaxşı bizi heyata bağlayan nedir? Niye her çetinlikden sonra bele ölümden delicesine qorxuruq? Niye bezi şeyleri terk ede bilmirik? Biz bilmeden bağlanırıq. Ne hiss etsek hiss edek ya da neye kederlensek kederlenek, içimizde var olmağı arzulayan bir şey var. Daim bir şeylere bağlıyıq ve bunları hemişe görmemezlikden gelirik. Halbuki heyat bize qiymetli olan her şeyi temin edir.

Eger sevmeyi düşünürsünüzse, irelide bağlanmağı da düşüneceksiniz. Amma unutmayın ki bağlanmaq bir insanın edeceyi en çetin şeydir. Çünki, bir parçanız bağlandığınıza aiddir. Hemişe onu düşüner ve hemişe onun üçün darıxarsınız. Etdiyiniz ve etmek istediyiniz her şeye onun gözünden baxarsınız. Her sözünüzde ve her nefesinizde onun herfleri ve onun heyecanı vardır. Artıq siz her şeyinizi feda ede bileceyiniz bir şeyle qarşılaşmısınız. Eger bunu doğru şeye

[1] 2 >>