Bir qadın hezret Davudun (e)hüzuruna gelib dedi: "Ey Allahın peyğemberi, senin Allahın zalımdır ya edaletli?"Davud (e) buyurdu: “Allah-Taala
edaletlidir, heç vaxt zülm etmez.”
Sonra buyurdu: “Ne baş verib ki,
bele sual verirsen?”
Qadın dedi: “Men dul bir qadınam ve
üç qızım var. Elle libas toxuyuram,
dünen toxuduğum şalı parçaların
arasına qoyub bazara satmağa
aparırdım. İsteyirdim ki, şalı satıb
pulu ile uşaqlara yemek alım. Lakin
birden bir quş gelib parçanı elimden
apardı. İndi çox pis veziyyete
düşmüşem ve uşaqlarıma yemek
almağa pulum yoxdur.”
Qadın sözünü qurtarmamış hezret
Davudun (e) evinin qapısı döyüldü.
Hezret Davud gelenlere eve girmeye
icaze verdi. Bu vaxt on nefer tacir
hezret Davudun (e) hüzuruna geldi
ve her bir 100 dinar o hezrete verib
erz etdiler: Bu pulları ehtiyaclılara
verin. Hezret Davud (e) onlardan
soruşdu: “Sizin birlikde bu qeder
pulu bura getirmekde meqsediniz
nedir?”
Erz etdiler: “Biz gemiye minmişdik,
birden tufan qalxdı. Gemi
zedelendiyinden az qalmışdı ki,
bataq. Hemin vaxt bir quş gördük ki,
qırmızı parçanı bize teref atdı.
Parçanı açdıq, arasında toxunmuş bir
şal gördük. Toxunmuş şalla geminin
zedelenmiş yerini möhkem bağladıq
ve gemi öz qaydasına düşdü. Sonra
tufan da yatdı ve biz sahile çatdıq.
Gemi zedelenende her birimiz 100
dinar nezr etdik ki, eger nicat tapsaq
sizin xidmetinize getirek. Bu pullar
sizin ixtiyarınızdadır, her kime
isteseniz verin.”
Hezret Davud (e) qadına buyurdu:
“Senin Allahın denizden sene
hediyye gönderir, amma sen Ona
zalım deyirsen? Sonra 1000 dinarı
qadın verib buyurdu: Bu pulu
övladlarının dolanışığı üçün istifade
et, Allah-Taala sizin güzeranıza
hamıdan agahdır.”