Heyatdan kusdum. Insanlardan incidim. Leyla ucun her weye,her mubarizeye hazir olan ele bil men deyildim. Ozum ozumu tanimagda cetinlik cekirdim. Mektebde bele Leylayla neyise aydinlawdirmaq istemirdim. Xelvete cekilib gizli-gizli hesretle ona baxmaqdan bawqa elimden hec ne gelmirdi.<O ARTIQ BAWQASININDI>duwuncesi meni oldururdu. Hansi kiwiye yarawar ki onun olmayan ucun mubarize aparsin? Kim buna gore meni qinayir,qinasin,men bunu oz menliyime sigiwdirmirdim.Aci cekirdim,canim yanirdi.Leylanin da onda konlu var duwuncesi meni deliden beter etmiwdi.
Leylanin ne duwunduyun bilmirem,amma,o da hec neye cehd etmirdi.Ders biten kimi cantasini da goturub yeqin menle rastlawmasin deye telesik eve gedirdi.Bilirem,incimiwdi,meni bagiwlaya bilmirdi,amma,axi o da meni sevirdi. Ozu etiraf etmiwdi. Qariwiq fikirler,cetin suallar beynimi gemirmeye davam etmekden bezmirdi.
Ozumu kitablara vermiwdim. Tek isteyib qebul imtahanini qazanmaq idi. Ne qeder aci ceksem de Camalin qarwisinda sinmaq istemirdim. Odur ki,gecemi gunduzume qatib oxuyur,meqsedime dogru addimlayirdim.
Gunler Leylasiz kecirdi. Daha 1ay otmuwdu. Son zengimize birce gun qalmiwdi.
Leylayla hemiwe bu gunun planlarini qururduq. Xatirlayib dolmuwdum. 17yawimda qazandiqim eseb,itirdiyim mehebbet meni menevi qocaltmiwdi. Hec neye maraq gostermir,zovq almirdim. Ne qeder pis veziyyetde olsam da anamgilin yaninda bunu biruze vermirdim.Dersleri behane edib otagima qapananda ise derdimle baw bawa qalirdim.
Mewgeleye artiq getmirdim.Leylani urkutmek istemirdim. Emin idim ki,men imtina etmeseydim,menimle qarwilawmamaq ucun ozu geri cekilecekdi.Buna baxmayaraq her mewgeleye getdiyinde xelveti onu otururdum.
Wam yemeyini yeyib bitirdikden sora yatmaq ucun otagima cekilmek isteyende telefona gelen mesajin siqnal sesine dayanib displeye baxdim ve cawib qaldim. Leyladan mesaj gelmiwdi. Bunun dogru olmasina ani wubhelensem de tez mesaji acdim.
<Goruwe bilerik? . . .indi>yazilmiwdi
Ani olaraq meni sevinc hissi burudu.Uzumde

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>