I DERS
Allah axtarışı.

Ne üçün dünyanı yaradan haqqında fikirleşir ve axtarış aparırıq?

Biz insanların hamısının qelbinde (elme mehebbet) ve varlıq alemini tanımaq isteyi vardır.

Bütün insanlar bilmek isteyirler ki, öz kehkaşanları ile birge ucsuz-bucaqsız asiman, öz gözellikleri ile geniş yer küresi, cürbecür mexluqlar, gözel quşlar, müxtelif balıqlar, denizler, dağlar, güller, çiçekler, göye ucalmış müxtelif ağaclar ve s. özü-özüne yaranmışdır, yoxsa bu resmler mahir bir ressamın eli ile hazırlanmışdır?

Bundan elave, insanlar ücün her şeyden evvel aşağıdakı üç sual ireli çıxır:

Haradan gelmişik? Haradayıq? Hara gedeceyik?

Eger biz bu üç suala cavab vere bilsek, görün, ne qeder xoşbext olarıq? Yeni, biz bu sualların cavabını tapmaqla heyatımızın haradan başlayıb, haraya gedeceyini bileceyik.

Hal-hazırda bizim vezifemiz nedir?

Bizim axtarıcı ruhumuz bize bele deyir:

Bu sualların cavabını bilmek üçün gerek sebr edek. (Bir qeder gözleyek).

Bezen baş veren avtomabil qezasında görürsen ki, bir nefer yaralanaraq huşunu itirir. Onu müalice etmek ücün xestexanaya aparırlar. Halı bir az özüne geldikde etrafındakılardan soruşduğu ilk sual bu olur: «Bura haradır? Ne üçün meni bura getirmisiniz? Ne vaxt buradan çıxacağam?» Bunlardan melum olur ki, insan bu cür sualların qarşısında sakit qala bilmez.

Demeli, bizi Allahı axtarıb, onu tanımağa vadar eden ilk şey öz axtarıcı ruhumuzdur.

2. Şükr etme duyğusu

Tesevvür edin ki, sizi gözel bir qonaqlığa devet edibler. Meclisde qonaqlar üçün her şey hazırlanmışdır. Siz bu qonaqlığa öz böyük qardaşınızın vasiteçiliyi ile getdiyinize göre, sözsüz ki, ev sahibini yaxşı tanımırsınız ve bu ürekaçan qonaqlığa daxil olduqda sizin ilk fikriniz ev sahibini tanıyıb, ona teşekkür etmekdir.

Biz (insanlar) de yaranışın geniş süfresine baxıb müxtelif nemetleri öz ixtiyarımızda gördükde özümüzden asılı olmayaraq bu qeder nemeti bize veren varlığı tanımaq isteyirik.

Bilmek isteyirik ki, gören gözleri,

[1] 2 3 >>