Melek dostlarımız var bizim, heyat seferimizin her merhelesinde bir an olsun bizi tek buraxmayan.



O'nu xatırladığımızda, teriflediyimizde bizim üçün dua eden melek dostlarımız var: "Erşi daşıyan, bir de onun etrafında olan melekler davamlı olaraq Rebb'ini zikr eder ve O'na hemd ederler.O'na heqiqeten inanar ve möminler üçün belece üzr isteyib dua ederler: "Ey Ulu Rebbimiz, senin rehmetin ve elmin her şeyi ehate etmişdir! O halda tövbe edenleri ve Senin yoluna tebii/tabe olanları bağışla ve onları cehennem ezabından qoru! (Mö'min 7)"

Bu ne böyük bir nemetdir...



Niye tek olaq ki?

Kainatı, varlıqlarıyla istiledib, bizler üçün bir tenhalıq çölüne çevrilmekden qurtaran melek dostlarımız var bizim. Şüuru, ruhu, heyatı olmayan tek bir nöqtesi yox onlarla kainatın.



Yağış dostumuz var bizim. Her bir damlasının yanı başında şüurlu melek dostlarımız var.O'ndan gelen emrle vezifelerini heç çaşmadan, endirerler yer üzüne her bir damlanı dene dene müntezem bir nizam içinde. Bizimle birlikde, damlanın gözellikle senetle yaradıldığını elan eden, ondakı seneti seyr edib Mütleq Varlığın nezeri şühuduna teqdim eden melek dostlarımız var.



Niye tek-tenhayam deyek ki özümüze?



O çox maraqlandığımız alemlerin xeberçisi melekler varken, gelecek niye qem ve kederle dolsun bizim üçün? Seferimizin bu dünyadan sonrasından sonrakı dayanacaqlarını bildiren, geleceyimizi işıqlandıran melek dostlarımız var.

Ölüm anında bele bizi öz başımıza buraxmayan melek dostlarımız var.

O üzerinde başına bir şey gelmesin deye tir-tir titrediyimiz ruhumuzu, ölüm anında teslim edeceyimiz, onu mühafize edecek, yoxluğun, heçliyin elinden qurtarıb bizim üçün mühafize edecek "Ölüm Meleyi" dostlarımız var bizim.



"Kiramen katibin" adında can yoldaşı dostlarımız var bizim. Çiyinlerimizde dayanıb sözlerimizi, hereketlerimizi, davranışlarımızı, hal ve hereketlerimizi yox olmaqdan qurtaran, cennetde ebedi olaraq bize göstermek üzre yazan melek dostlarımız var.

[1] 2 >>