Sokrat bunu deyib söhbeti bağlayır.

Böyük filosofun bu hereketi bizlere gözel bir ibret ola biler. Eger ürek bulandıran, qara yaxan söhbetlere qulaq asmazdan evvel bu sualı verib cavabıni araşdırsaq, belke de o söhbetlerin ekseriyyetini eşitmeye ehtiyac qalmadığı bize aydın olar. Bu halda hem vaxtımızı menasız işlere serf etmerik, hem qeybete qulaq asmaq günahından qurtularıq, hem de bir çox dostlarımızın haqqında ebes yere bedgüman olub onları itirmerik

<< 1 [2]