gezinmeye başladım, artıq hava demek olar ki, tamam qaralmışdı. İnsan bazarlıq etmeyi nece unudar? Deyinerek evin içinde o baş bu baş gedib gelirdim. Qapı döyüldüyünde fikirlerimden ayılıb qapıya teref getdim. Kim ola bilerdi ki? Heç kimi tanımırdım. Qapıya yaxınlaşıb çox az açdım. Kandarda dayanan orta yaşlı qadını görüb sual dolu baxışlarımı üzüne zilledim.
-Buyurun?
-Qızım men Melahet. Evin işığnı gördüm Ayan qızım gelib deye düşündüm.
-Yox men Ayanın refiqesiyem bir ay burda qalacam.
-Men çörek bişirirdim Ayan sevir deye getirdim. Sene qismetmiş, yanında pendirde var.
-Niye eziyyet çekirdiz?
-Xoşdur qızım, nuş olsun. Bir şeye ehtyacın olsa çekinme. Evim aşağıdakı evdi.
-Çox sağolun.
Allahdan başqa bir şey istesem olacaqmış. Melahet xanıma üreyimde sonsuz teşekkür ede ede masaya oturub çöreyi ve pendiri çıxardım. Daha önce bucür etir duymamışdım düzdü şeherde de tendir çörekleri olur amma bu başqa idi, hele pendiri demirem. Hem lezzetli hemde ac olduğum üçün, acgözlükle pendir çöreyi medeme ötürmeye başladım. Gözümü açdığımda çörekden balaca bir parça qaldığını görmek qeh qehelerle gülmeyime sebeb oldu. Men her zaman çox az çörek yeyirdim amma indi bir çörek yemişdim. Deyesen men bu kentde ilkleri yaşayscaqdım ki, bu gün özümle bağlı bir ilki keşf etmişdim. Bir çöreyi tek başına yeye bileceyimi anlamışdım. Üzümde ki, geniş tebessüm ile kitabımı götürüb eyvana çıxdım. May ayının sonlar olsada kentde ki, axşam soyuğu insanın iliklerine işleyirdi. Edyala bürünüb yellenen oturacağa oturaraq kitab oxumağa başladım. Hava o qeder temiz ve sakit idi ki, getdikce meni yuxu tuturdu. Burda yatsaydım herhalda seher buz heykeli olaraq oyanacaqdım. Qalxıb içeri keçerken eşitdiyim ayaq seslerine dayanıb etrafa boylandım. Sesler olduqca yaxından gelirdi ve buda menim lap tedirgin olmağıma yol açırdı. Eyvanın demirlerine yanaşıb dillendim.
-Kim var orda?
-Men varam qıvırcıq, eve gedirem.
Mene qıvırcıq deyen sevimli qonşum Mahirden başqası deyildi. Danışığından ve

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>