SUSQUNLUĞUM.
Afa. Q
Bölüm 4. Kendin delisi.
Eve gelib duş aldıqdan sonra markete getmek üçün hazırlaşmağa başladım. Eynimi geynib çantamı götürerek evden çıxdım ve maşının yanında dayanan Mahiri görüb üz gözümü turşutdum.
-Artıq eminem sen meni izleyirsen. Qurtuluş yoxdu deyesen.
Gülümseyib mene teref addımladı.
-Markete gedecem olar senle gelim?
-....
-Yaxşı yaxşı ele baxma gelmirem. Onda mümkünse mene lazım olanları deyim sen al.
-Nece? Senin üçün alış veriş edecem?
-Çox deyil bir neçe boy mismar birde ki, iki reng boya.
-Off... Keç maşına.
Maşına eyleşib merkeze doğru yol aldıq.
-Çox yavaş sürürsen, inşAllah axşama çatarıq.
Mahirin istehzalı sözleri meni cin atına mindirirdi.
-Beyenmirsense düş özün get.
-Sen niye bu qeder terssen qıvırcıq.
-Adım Esmadı... Es-ma.
-Bilirem ama men qıvırcıq deyirem.
-Niye?
-Çünki men senin ilk saçlarını gördüm. Ne adını bilmirdim, ne üzünü görmedim.
-Nece?
-Yıxılmışdın.
-Aha demek kendin delisi sensen.
-Başa düşmedim?
Dünen olanları xatırladıqca gülmeyim gelirdi.
-Yıxılan birine kömek ederler, etmediyin üçün düşündüm ki, kendin delisisen.
-Ellerim dolu idi ona göre kömek ede bilmedim. Bir daha yıxıldığında kömek edeceyime söz verirem.
-Ağzını xeyirliye aç.
-Kentde mene "temiz ürekli Mahir" deyirler. Dedyim olur ehtiyatlı ol.
Mahirin zarafatları meni gülümsedirdi.
-Başqa ne işle meşğul olursan?
-Memaram men.
-Doğurdan? Bes niye burda yaşayırsan?
-Böyük şeherler mene göre deyil... Bax ora- eli ile arxada qalan kendi gösterib davam etdi -Balaca yerdir, insanları sade, derdleri özü kimi balaca amma böyük şeherler ele deyil.
Anladığım qederi ile Mahirin derdi böyük idi, hemde bunlar şeherde yaşanmışdı.
-Sözlerinde doğruluq payı çoxdu.
-Çox deyil tamamı doğrudur.
-Özündenrazı...
-Mende Mahir.
-Nece dolanırsan burda?
-Bir neçe şirketle müqavilem var, layihelerimi onlara satıram.
-Başa düşdüm. Niye bura?
-Anam buralıdı. Mende yaşamaq üçün mehz buranı seçdim.
-Bes ailen harda yaşayır?
-Ne çox

[1] 2 3 ... 6 >>