sual verdin? Hem çatdıq.
Xefifce gülümseyib maşını saxladım. Çox sual verdiyimin ferqinde deyildim ona göre utanmışdım. Markete girdiyimden beri buralı olmadığımın anlamış olacaqdılar ki, her kes mene yad planetli kimi baxırdı. Bu baxışlar altında güclede olsa alış verişimi bitirib marketden çıxdım. Mahir bey ortalıqda görünmürdü yeqin mismar seçe bilmirdi. Başımı yelleyib maşını baqajını açdım.
-Men size kömek edim.
Arxamı döndüyümde üzündeki sırtıq gülüşle mene yaxınlaşan adamı gördüm.
-Sağolun ehtyac yoxdu.
-Sizin kimi gözelin, ağır torbalar qaldırması heç düzgün deyil.
Oğlan yaxınlaşıb elimdeki torbanı çekişdirerken bilerekden elime toxunmasına, ani olmuş kimi reaksiya verirdi. Onun bu yeniyetme davranışları menim olan qalan esebimi tarıma çekirdi.
-Elcan...
Mahirin sert sesine ikimizde geri döndük. Üzüde en az sesi qeder gergin idi.
-Xanım ehtyac olmadığını dedi.
Oğlan tez elini geri çekib yanımızdan uzaqlaşdı.
-Gede bilerik?
Onun sesindeki eseb notlarını başa düşmürdüm.
-Ne olub? Mene niye bele davranırsan?
-Olmaz ki, biraz abırlı geyinesen? Bura şeher deyil, kend yeridir.
-Ne varmış menim geyimimde?
Cins şalvar ve qısa, göbeyi açıq kofta. Hele üstüne çox açıq görünmesin deye uzun jaketde geymişdim.
-Ne yoxdur demeli idin.
-Sen... Sen...Heqiqeten kendin delisisen.
Mahir heç ne demeden maşına mindi. Mende derin derin nefes alıb özüme geldikden sonra maşını işe salıb eve doğru yol aldım. Heç birimiz dinmirdik, o qeder esebi idim ki, az qalırdım "düş aşağı" deye bağıram amma bu esl medeniyyetsizli
k olardı. Eve çatıb baqajı açaraq torbaları çıxarmağa başladım.
-Kömek edim.
Mahirin biraz evvel ki, eseb dolu sesinden eser elamet qalmamışdı. Mülayim bir tonda sözünü deyib elini torbalardan birine uzatdı. Torbanı geri çekib sert baxışlarımı üzüne zilledim.
-Lazım deyil.
Mahirin üzgün simasını görmezden gelib aldıqlarımı eve daşımağa başladım. İncimişdim onun sözlerinden çünki men her zaman her şeye diqqet eden biri idim ona görede bu sözler

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>