qıvırcıq seni men yıxmamışdım ki, men qaldırım. Düz yolda gede bilmemeyinin cezasını niye men çekmeliyem?
-İnsanlıqdan.
-Yaxşı bes oğru meselesine ne deyek qıvırcıq xanım?
-Heç ne demeyek çünki men evi boş bilirdim.
-Açıqlaman budur?
-He.
-Bes o çubuq mene deyseydi?
-Keşge...
-Dodağının ucunda mızıldanma, berkden de sözünü.
-Deyrem ki, esas odur deymedi hem ehtimalları deyerlendirecek olsaq... Belke mene yıxılanda nese olurdu?
-Olmadı, turp kimisen.
-Sende turp kimisen.
Her ikimiz ses tonumuza fikir vermeden danışırdıq ve getdikce bir birimize daha çox yaxınlaşırdıq hetta nefes nefese dayanmışdıq. Etrini hiss edirdim... Qeribe etri vardı hem sert hem de yumşaq sanki tebiet qoxurdu. Bu çox qeribe idi ve meni bihuş edirdi. Daha evvel heç bu cür etir duymamış olmağıma baxmayaraq o qeder doğma gelirdi ki... Yavaşca başımı qaldırıb Mahire baxdım. Gözlerini qırpmadan baxırdı mene, ele mende ilişib qalmışdım onun baxışlarında. Özümü ele alıb bir addım geri çekilerek masaya döndüm.
-Men haqlıyam..... Melahet xala?
O, yox idi... Etrafa boylansamda onu heç bir yerde görmeyib yeniden baxışlarımı Mahire yöneltdim.
-Melahet xala hanı?
-O, qeder danışdın ki, qadın başını götrüb qaçdı.
-Sen özüne bax.
-Bir şey soruşacam olar?
-Buyur.
-Geceler çene ezelelerin ağrıyır?
-Seni öldürecem.... Kendin delisi.
Masadan götürdüyüm çay qaşığını ona teref atdım. Mahir gülerek qaşığı havada tutub tekrar masaya qoydu.
-Sen niye bu qeder terssen qıvırcıq?
Sualını ünvanlayıb arxasını döndü ve gülümseyerek uzaqlaşdı. Mahir getdikden sonra yavaşca oturacağa çökdüm. Men bu qeder ters biri deyildim... Mene ne olmuşdu? Men ki, ailenin susqun, valideyinlerinin sözünden çıxmayan ve dindirmesen danışmayan qızı idim. Ancaq indi ailemin bilmediyi bir yerde tetilde idim ve üstegel onlara yalan danışırdım. Bu da yetmez kimi Mahiri ilk gördüyüm andan beri, onu harada görsem dalaşırdım hetta ağız dalaşına girmişdim bir az evvel. Bu olanlar ilk defe yaşanırdı ve bu bütün bunların tek

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>