SUSQUNLUĞUM.
Afa. Q
Bölüm 5. İlk defe.
Qaranlıq düşdüyünde qehvemi ve kitabımı götürüb eyvana çıxdım. Edyala bürünüb yellenen oturacağa oturaraq kitabı oxumağa başladım. Temiz havada kitab oxumağın keyfi başqa idi. Neçe saat ötdüyünden xebersiz kitaba oxumağa davam edirdim. Yavaş yavaş yuxuladığımı hiss etdiyimde ayağa qalxıb bir iki addım öne ataraq etrafı seyre daldım. Gece olduğu üçün sakit kentde sadece itlerin ulama sesi eşidilirdi. Evlerin penceresinden süzülen işıqlar ve eyni zamanda göy üzüne sepelenmiş ulduzlar geceye xüsusi yaraşıq verirdi. Gözlerimi qaldırıb göy üzünü izledim bir müddet. Şeherde ulduzlar bezen görülmür amma burda ferqlidi hetta elimi uzatsam tutacağımı hiss edirdim bezen. Yan eve teref döndüyümde Mahirin eyvanda üstünü örtmeden yatmış olduğunu gördüm. Gece ele qalsa herhalda sabah Mahir aramızda olmayacaqdı. Pilleleri yavaş yavaş enib yan eve yaxınlaşdım. Bunu niye edirdim bilmirem amma onun soyuqda qalmağını istemirdim. Eyvana qalxıb Mahire doğru addımladım.
-Mahir... Mahir.
Seslensemde heç terpenmirdi sanki daş idi. Bir iki addımda atıb tam qarşısında durdum ve belimi xefifce öne eyerek çiyniden tutub silkelemeye başladım.
-Donacaqsan burda oyan.
O qeder yaxın dayanmışdım ki, yene onun etri meni bihuş edirdi. Yatmış olmasından istifade ederek üzünü incelemeye başladım. İlk defe idi onun görnüşüne fikir verirdim. Qebul etmeli idim ki, Mahir çox yaraşıqlı oğlan idi... Qara buğdayı deri rengi, xefif tüklü üzü onu daha da yaraşıqlı gösterirdi. Nazik dodaqları ve iri burnu ise simasına kişisayağı bir xarizma qatırdı. Xatırlaya bilmirdim amma onun üzü mene çox tanış gelirdi sanki hardasa görmüşdüm. Onda qeribe bir şey var idi, insanı özüne çeken birşey... Adından başqa heç bir şeyini bilmediyim qonşumdan gözlerimi çeke bilnirdim. Mene neler olurdu bele... Mahirin yerinde qımıldandığını görünce, tez özümü geri çekdim. Gözlerini açıb meni gördüyünde irkilmesi gözümden qaçmamışdı. Men uzaqlaşmaq isterken o, ayağa qalxdı ve ne baş

[1] 2 3 ... 6 >>