verdiyini anlamadan ikimizde oturacağa yıxıldıq. Mahirin üstüne yıxıldığım üçün onun ürek döyüntülerini eşide bilirdim. Bütün bunlar özümü itirmeyime sebeb olurdu helede onun baxışlarının üzüme zillendiyini gördükce... Göz göze geldiyimiz an gücle özümü ele alıb dillendim.
-Soyuqda yatma deye... Oyatmaq üçün.
Qırıq qırıq nefes alaraq dillendi.
-Başa düşdüm.
Ayağa qalxıb üst başımı düzelderken Mahir yene dilini dinc qoymadı.
-Sen yıxılmağı adet halına getirdin. Men deyende de günahkar oluram amma bu iki oldu, üçden öznü qoru.
-Sene yaxşılıq yaramır. Mene deyen lazım sene ne? Gerek donardın burda heç oyatmazdım amma ne edim vicdanım el vermedi.
-Çox sağol.
-Deymez.
Yüksek tonda ve eseble sözümü deyib iti addımlarla ordan uzaqlaşıb eve daxil oldum. Birbaşa otağıma keçib özümü yatağa atdım.
-Sene ne? Esma. Bax sene ne? Adam çölde yatıb ya evde yatıb, donub ya donmayıb bütün bunlardan sene ne?
Bu an Mahir ile göz göze gelmeyimizi xatırlamağımla, üzüme axmaq bir gülüşün qonmağı bir oldu. O anları daha da düşünmemek üçün yorğanı başıma çekib özümü yuxuya teslim etdim.
Seherin ilk saatlarında men ayaqda idim. İdman paltarlarımı geyib qulaqcıqlarımı taxaraq meşeye doğru irelilemeye başladım. Yavaş addımlarla bir qeder getdikden sonra yerişimi süretlendirb qaçmağa başladım. Axşam olanları xatırlamamaq üçün yaxşı vasite ele bu idi, yüksek sesli musiqi ve süretli qaçış. Saat bir qeder irelilemiş ve men çox yorulmuşdum. "Baba ağacın" altında oturub başımı ağacın gövdesine yasladım. Gözlerimi yumduğum an Mahirin süreti gözlerimin önünde dayanırdı. Başımı sağa sola hereket etdirib özümü ele almağa çalışdım çünki bu halım heç ürek açan deyildi. Telefonun sesine özümü ele alıb açdım.
-Beli ana.
-Esma necesen?
-Yaxşıyam ana, sen necesen?
-Mende yaxşıyam. Esma axşam Turalgil gelmişdi.
-Niye?
-Toyun vaxtını teyin elemek üçün.
-Ne?
-Qızım bilirsen, bu payız toyu elemek fikrimiz vardı amma onlar daha tez elemek isteyir.
-Siz ne dediniz?
-Ne deyek? Senin burda

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>