açıqca görmek olurdu. Baxışlarımız toqquşduğunda üzümde axmaq bir gülümseme yaranmışdı. O, da menden ferqlenmir, şirin tebessümü getdikce daha da genişlenirdi. Eynine geydiyi qara şalvar ile qısa qol ağ köynek bedenine tam oturur ve onu olduqca yaraşıqlı gösterirdi. Mahirin peşekar reqqaslardan heç de geri qalmayan reqsini izledikce heyranlığım bire beş artırdı. Qollarını yana açaraq meydan da bir qartal kimi süzmesine menimle beraber diger qızların ağzı açıq baxması meni çox qezeblendirirdi.
-Esma sen Mahiri tanıyırsan?
Yanımda oturan qızlardan biri dillendi.
-Beli qonşuyuq.
-Çox yaraşıqlıdı ele deyil? Bütün qızlar ona deli divanedir amma o baxmır heç birimize.
Qızın gözlerini Mahirden çekmeden meyus görkem alaraq danışması eseblerimi tarıma çekirdi. Qalxıb onun saçlarını yolmaq isteyirdim. Bu mene yad olan bir hiss idi daha evvel dava etmek bir yana heç bunu düşünmezdim de. Amma indi o, sakit Esma kiminlese dava etmek isteyirdi hem de bir oğlana göre. Mene neler olurdu bele, özümle bağlı her gün yeni şeyler keşf edirdim. Başımı sağa sola herleyib ayağa qalxaraq uzaqlaşdım.
-Esma,
Açıq hava da derin nefes alarken arxadan adımı eşidib geri döndüm. Mahir gülümseyerek mene doğru addımlayırdı.
-Bayaqdan seni axtarıram, niye gec geldin?
-Men çoxdan gelmişem. İçeride qızlarla söhbet edirdim.
Mahir başdan ayağa meni süzüb dillendi.
-Çox gözelsen... Yeni gözel olmusan.
-Evvel çirkin idim ki?
Bu sualı niye vermişdim bilmirem deyesen onun meni nece gördüyünü öyrenmek isteyirdim. Mahir gözlerini üzüme zilleyib dillendi.
-Sen her zaman gözelesen.
Gözlerimizi bir birimizde çeke bilmirdik. Üreyimin qulaqbatırıcı sesi etrafdan da duyulur sanırdım. Onun üzündeki tebessüm insana huzur verirdi. Simasındakı şirinlik mene o qeder tanış gelirdi ki... Amma heç cüre xatırlaya bilmirdim, üstelik bu yaxın keçmişe aid bir tanışlıq idi...

<< 1 ... 3 4 [5]