Melahet xala görmüşdü.
-Sabahınız xeyir.
Mahir geri dönüb heç dinmeden baxışlarını üzerimde sabitledi. Nece de darıxmışdım sanki aylardır görmürdüm halbuki axşam görmüşdüm en son. Aramızdakı hesret dolu soyuqluğu ilk o, pozub dillendi.
-Necesen?
-Yaxşıyam sen?
-Mende.
Niye bele olduğumuzu anlaya bilmirdim, yaxın amma bir o qederde uzaq.
-Melahet xala men size kömek edim.
-Yox qızım otur sen, yorulma.
-O ne sözdü siz deyin men edim.
-Yaxşı qızım onda bişen çöreklerin altının ununu temizle.
Gülümseyib işe başladım. Ele ilk çöreyin ununu temizleyirdim ki, nece olduğunu bilmeden un Mahirin üstüne getdi.
-Esma yavaş.
Mahir ayağa qalxıb üstünü çırpdı. Çox pis olmuşdum hetta gözlerim dolmuşdu.
-Ba... Bağışla istemeden.... İstemeden oldu.
Mahir halımı görüb üzüne tebessüm yerleşdirdi.
-Hey ne tez üzünü asdın qıvırcıq? Eybi yox sen davam et göster el qabilyetini.
Razılıq olaraq başımı yelleyib elimi diger çöreye atdım. İsti çöreyin elimi yandırması ile qışqırıb elimi geri çekmeyim bir oldu.
-Esma.
Mahir teleşla yaxınlaşıb elimi eline aldı. O an unutdum elimin yandığını, gözlerim üzünde ilişib qalmışdı, baxışlarımı çeke bilmirdim.
-Yaxşısan? Çoxmu ağrıdır? Niye ehtiyatlı olmursan?
Mahir suallarını yağdırır ve dayanmadan elimi üfürürdü. Men deyesen donmuş ve harda olduğumuzu unutmuşdum. Üzümde yaranan axmaq gülüşle Mahirin telaşlı halını izleyirdim. Onun menim üçün canfeşanlığı meni çox heyecanlandırırdı. Mahir barmaqlarımı qaldırıb dodaqlarına yaxınlaşdırdı ve o an göz göze geldik. Üreyim az qalırdı köksümü parçalayıb çıxsın. Men ilk defe bucür hiss edirdim. Sanki vücüdum alışıb yanırdı amma bu heç de canımı yandırmırdı tam tersi qelbime rahatlıq verirdi. Qara gözleri esir alırdı bütün menliyimi.
-Esma yaxşısan?
Melahet xalanın sesine her ikimiz sanki yuxudan ayıldıq. Tez elimi geri çekib baxışlarımı yere dikdim.
-Yaxşıyam xala.
Mahir geriye doğru bir neçe addım atıb arxasını dönerek ordan uzaqlaşdı.
-Buna ne oldu?
Melahet xalanın sualına

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>