SUSQUNLUĞUM.
Afa. Q
Bölüm 9. Qayıdış.
Qezebli, qelbi qırıq bir şekilde getdiyim meşeden ağzım qulaqlarımda ve son derece sevincli bir şekilde qayıdırdım. Mahir elimi öz iri elleri ile ele ehatelemişdi ki, sanki qaçacaqdım. Eslinde ise o, isteseydi bele men artıq ondan uzaqlaşa bilmezdim. Bu artıq mümkünsüz bir hala gelmişdi.
Maşının yanına çatdığımızda üz gözümü turşutdum. Mahir gülümseyib meni sinesine sıxaraq saçlarıma öpüş qondurdu.
-Men getmek istemirem.
-Etme bele gözelim, menide üzürsen.
Başımı qaldırıb sınayıcı nezerlerle süzerek dillendim.
-Sen niye getmeyimi bu qeder isteyirsen?
-Sen getdikden sonra eve qız atacam.
Gözlerimin yuvalarından çıxacaqmış kimi böyümesine Mahir qeh qehelerle gülmeye başladı.
-Gülme.
-Yaxşı yaxşı... Sen hazırlanmısan üstelik ailen bu gün döneceyini bilir. Narahat olma mene göre 2 yada 3 güne yanındayam.
-3 gün 3 il kimi olacaq.
-Menim üçünde... Esma, geden kimi ailene evlenmek istemediyini de. Men geldiyimde o, adamı etrafında görsem pis olacaq.
-Yaxşı.
Qollarımı Mahirin boynuna dolayaraq daha da qısıldım.
-Tez gel.
-Baş üste qıvırcığım.
Maşına oturmaq isterken eşitdiyim sese ayaq saxladım.
-Qızım meni görmeden gedecekdin?
Melahet xalanın küsgün baxışlarını görüb yaxınlaşaraq onu qucaqladım.
-Xala, heç ele şey olar? Evinizin yanında dayanacaqdım.
Artıq getmek vaxtı gelmişdi. Arxamda iki doğma insan qoyub gedirdim. Biri qısa zaman erzinde ezizlerimden birine çevrilmeyi bacaran Melahet xala idi. Digerini ise anlatmağa kelimeler kifayetsiz qalırdı. Mahir bir ay müddetinde menim bütün dünyama çevrilmişdi. Sağollaşıb maşına oturdum. Geldiyim yere geri dönürdüm ancaq böyük bir ferqle men artıq evvelki Esma deyildim. Bu kend ve yaşadığım sevgi meni deyişdirmişdi.
Maşını işe salsamda gözüm arxada idi. Dayana bilmeyib maşını tekrar saxladım ve aşağı enerek Mahire doğru qaçdım. Qollarımı boynuna dolamağımla Mahirin meni havaya qaldırıb fırlatması bir oldu.
-Seni sevirem Mahir.
-Mende qıvırcığım, mende seni çox

[1] 2 3 ... 5 >>