çaşdırmışdı.
-Şey... Men... Eliye... Bir tek Eliye hediyye aldım.
-Niye ki?
Semranın küsgün baxışlarını görüb gülümseyerek çiyinlerimi çekdim.
-Yaxşı qızımın çox üstüne getmeyin.
Atamın sesini eşidib baxışlarımı onun üzerinde cemledim. Ciddi duruşunu, iti baxışlarını gören herkes vahimelenirdi. Bes nece olub ki, atam o müqavileye imza atıb? O, ailesini oyuncağa çevirecek biri deyildi. O imzanı atmasında mütleq bir sebeb olduğunu düşünürdüm.
-Esma, bir şeymi oldu qızım?
Anamın sesine tez özümü toparladım.
-Heç ne olmayıb anacan.
-Yemekler hazırdır Türkan xanım.
Kömekçinin sesi meni çetin veziyyetden qurtarmışdı. Heyete enib masaya eyleşerek yemeye başladıq.
-Türkan, biletleri ayırtdım. Sen hazırlandın?
Anam başını razılıq menasında yelledi. Heç ne başa düşmürdüm.
-Hara gedirsiz?
-Moskovaya.
-Niye?
-Qardaşım xestelenib, bu hefte emelyat olmalıdı. Emeliyatdan önce meni görmek isteyir.
Anamın dediyi xeber meni çox üzmüşdü. Onun qardaşı yeni dayım ailesi ile Moskovada yaşayırdı.
-Dayıma nolub?
Narahatlıqla soruşmuşdum.
-Neçe vaxtdı üreyinden şikayeti vardı, indi emeliyat olacaq. Sabah atanızla men Moskovaya gedeceyik, Sahilde bizimle gelir. Buralar elecede atanı işleri sene emanet qızım.
-Çox qalacaqsız?
-1 hefte.
Yemek bitdikden sonra masaya gelen qarpız üzümde gülüş yaratmışdı. Şeklini çekib "qarpız meyvedi yoxsa terevez?" yazıb Mahire gönderdim. Gecikmeyen cavabda ise "cavabını tapsam o anımızı unudaram" yazılmışdı. Bir yandan Mahirle mesajlaşır diger yandan danışılanlara qatılmağa çalışırdım.
-Esma, sende ferqli bir şey var.
Semranın ne demek istediyini başa düşe bilmirdim.
-Nece yeni?
-Bir ferqlilik var, gözlerinin içi gülür. Evvelki donmuş Esma gedib yerine yenisi gelib ele bil.
-Bir şey yoxdu, tetil yaxşı gelib demek ki.
Başqa ne deye bilerdim... Eslinde menim üzümü güldüren sebeb Mahir idi. Heyatıma gelişi ile meni yeni başdan yaratmışdı....

<< 1 ... 3 4 [5]