ki, anana de bize zeng vursun. Mende zeng eledim, meni işe düzeltdiler. Uşaq baxçasında xadime işleyirem, uşaqlarımı da aparıram.
-Allah o, qadından razı olsun.
O an sanki yuxudan oyandım. Gözlerimi iri açıb Mahire xanıma zilleyerek sualımı ünvanladım.
-Qızınızın adı nedi?
-Qemze.
Eşitdiyim ad dayanmadan qulağımda eks seda verirdi. İnana bilmirdim olanlara... Elimi ağzıma tutub özümü ele almağa çalışırdım. Alın yazısına inanan biri idim ve bunlarında alın yazımızın bir parçası olduğunu düşünürdüm. Demek o kende getmeseydim de Allah Mahirle meni mütleq bir araya getirecekmiş.
-Esma.
Ses gelen terefe döndüyümde Qemze qapının kandarında dayanıb mene baxırdı. Onun tebessümü... Allahım men 1 aydır Mahiri kimese benzedirdim. Eyni tebessüm... Artıq göz yaşlarımı tuta bilmirdim. Qaçaraq Qemzeye sarıldım.
-Qızım sen Esmayı hardan tanıyırsan?
-Ana mene don alan bacı budur.
-Menim iş tapmağım... Aman Allahım... Ne deyim bilmirem.
Qemzeden ayrılıb Mahire xanıma sarıldım.
-Heç ne demeyin.
Mahirin mene terif olunmaz baxışı utanmağıma sebeb oldu. Başımı eyib masaya keçerken Mahir elimi tutub qulağıma eyilerek pıçıldadı.
-Menim qıvırcığım bir melekmiş.
Mahir Qemzenin qarşısında eyilerek elini uzatdı.
-Salam men Mahir. Senin dayın.
-Anam demişdi dayın gelecek. Geldin?
-Geldim. Burdayam artıq...

<< 1 ... 4 5 [6]