baxdı. Üzündeki eseb yavaş yavaş yox olur, çaşğınlıq öz yerini alırdı. Dayana bilmeyib qollarımı boynuna doladım ve hönkürmeye başladım. Mahir belimden tutub meni özüne sıxaraq çenesini başıma dayadı. Qulağıma sakitleşdirici sözler fısıldasa da men daha berk hönkürürdüm. Mahir meni qucağına alıb maşına oturtdu ve özü sükana keçib maşını işe saldı.
-Hara?
Gücle dillenib sualımı vere bildim.
-Danışa bileceyimiz bir yere.
Başımı pencereye yaslayıb sakit axan göz yaşlarımı elimin tersi ile sildim.
Deniz kenarında maşına söykenib yan yana dayanmıışdıq. Şeher işıqlarının qaranlıqda, yavaşca lepelenen denizin üzerinde yaratdığı ahengli reqsi bizi susdurmuşdu.
-Esma, danış her şeyi.
Mahirin sessizliyi pozması ile baxışlarımı üzünde sabitledim. Qaşlarını düyünleyib dodaqlarını bir birine berk sıxaraq cavab gözleyirdi. Artıq susub nelerise gizletmekden yorulmuşdum ona göre her şeyi en başından Mahire danışdım.
-Bağışla meni en başından beri danışmalı olduqlarımı indi danışıram.
Mahir dayanmadan etrafımda dövre vuraraq Turalın ve atasının ünvanına bildiyi bütün söyüşleri gönderirdi. Men ise ona her şeyi danışmış olmağın verdiyi rahatlıq ile derin nefesler alırdım.
-Bu işi men hell edecem.
Mahirin sözüne teeccüb dolu baxışlarımı üzüne zilledim.
-Nece?
-Sen düşünme bunları. O, eclafa menim Esmamla bağlı xeyallar qurmaq nedir gösterecem. Her kes anlayacaq ki, özünü qurtara bilmek üçün başqalarından istifade etmek olmaz.
Eslinde Mahir sonuncu cümlesini bir başa atamın ünvanına deyirdi. Bunu aydın şekilde görasemde etiraz ede bilmirdim çünki haqlı idi. Atam özünü qurtarmaq üçün meni qurban seçmişdi.
-Qorxuram.
Titrek sesle sözümü dedikden sonra baxışlarımı yere dikdim. Mahir men yaxınlaşıb üzümü elleri arasına aldı.
-Menim qıvırcıq Esmam, güven mene. Bu yükü tek başına qaldırdığın yeter. Artıq men varam ve qıvırcığımı incidenlerden hesabını soruşacam.
Onun qolları arasında nece de xoşbext ve huzurlu idim. Tez tez saçlarıma öpüş qondurub "seni sevirem"

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>