sene verilecek qızım yoxdu. Redd ol dedim.
Dolmuş gözlerimi ailemin üzünde gezdirirdim eslinde mene ümid olacaq bir baxış axtarırdım desem daha doğru olardı. Axtardığım ümidi Mahirin gözlerinde tapa bileceyimi düşünüb baxışlarımı ona yönlendirdim. Mahirin üzünde ki, çaresiz ifade meni mehv etmeye yetmişdi.
-Mahir...
Qısıq sesle çağırıb elini tutdum, eli buz kimi idi.
-Esma gel bura!!!
Atamın sert sesini eşitsemde gözlerimi sevdiyim adamdan çekmirdim.
-Bir söz de xahiş edirem.
Mahirin gözlerimde ki, gözlerinde çaresizlik görmek canımı çox yandırırdı.
-Esma gel bura dedim!!!
-Ata meni onu sevirem.
Gözlerimi Mahirden ayırmadan sözümü dedim. Meni ona aşiq eden tebessümü üzüne yayıldı.
-Mende seni sevirem qıvırcıq - dedi.
Ümidsiz qelbime ümid olmuşdu bu sözler. Göz yaşlarının islatdığı yanaqlarıma gülüş qonmuşdu yeniden.
-ATAAAAA.
Semranın çığırtısı ile gülüşüm yanaqlarımda dondu. Başımı yana çevirib yerde yatan atamın cansız bedenini gördüyümde dizlerim meni saxlamaqdan imtina etdi ve yere çökdüm.
-Etibar aç gözlerini.... Etibarrr.... Tecili yardım çağırın.
Yarım saat olardı dehlizde atamdan xeber gözleyirdik. Semra dırnağını yeye yeye o baş bu addımlarken anam oturacağa çökmüşdü. Meni ise dizlerimi qarnıma doğru çekerek yerde oturub divara yaslanmışdım. Baxışlarımı qarşı divara yaslanan Mahire zilledim. İsrarlarıma reğmen meni qoyub getmemiş bizimle beraber burda xeber gözleyirdi. Nece de perişan görünürdü. Belke de o kende getmeseydim onu buralara sürüklemiş olmayacaqdım. Sevmediyi şehere mene göre qayıtmışdı ele mene göre de başına gelmeyen qalmamışdı. Mahire baxarken yanağımda hiss etdiyim islaqlıqla ağladığımın ferqine vardım. Niye ağladığımı heç bilmirdim, içeride can çekişen atamamı, perişan olmuş ailememi, dolmuş gözlerini menden ayırmayan sevdiyimemi yoxsa mehv olmuş heyatımamı. Ne üçün ağlayırdım? Belke men onlar üçün ağlamağa bele laiq deyildim. Qelbimde terifi olmaz bir ağrı vardı, canım ele çox yanırdı ki, gözlerimi berk berk sıxaraq

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>