Zibil qutusuna atmağa bele qıya bilmediyim eşyaların deydi gözüme... O an sen geldin ağlıma. Biraz pis oldum. Sevinc yox,xoşbextlik yox. Ağlıma geldiyin o anda üzülürem sadece. Amma vaxt varidi seni ağlımdan çıxara bilmirdim. İndi ise arada sırada gelirsen ağlıma. Sene aid,seni xatırladacaq bir eşyaya baxanda gözümün önünde canlanırsan. Bezen günlerle yadıma düşmürsen.seni xatırlamamaq daha meni meyus etmir. Eksine unudulmağını qeyd edirem her keçen gün. Men bir gün seni itireceyimi tesevvür etmezdim. Bu gün seni xatırladan eşyaları zibil qutusuna atdim. Yandırdım şekilleri . Amma bes iller sonra qarşıma çıxsan... seni görmemezlikden gele bileceyemmi?? Bax bunu bilmirem EY SEVDİYİMM