SUSQUNLUĞUM.
Afa. Q
Bölüm 16. Mektub.
Günler hefteleri, hefteler ise ayları evez edirdi. Payız gelmişdi... O günden bu yana tam 1 ay 9 gün keçmişdi.... Yeni Mahir ile ayrılığımzdan.... Daha doğrusu menim susduğumdan.... En doğrusu menim nefessiz qaldığım günden beri. O günden bu yana heyatımda ne deyişmişdi? Heç bir şey. Atamın seheti günü günden yaxşıya gedirdi. Semra tez tez gedib gelirdi, anam bilsiyim qederi ile atamı hele de bağışlamamışdı. Men ise Mahirsiz nefes bele almırdım... Yaşamağım bir bitgiden ferqsiz idi... Heç kimle danışımır ve mecbur olmadıqca otağımdan da çıxmırdım. Çünki çıxdığım zaman ailemin meni danışdırmaq üçün çabalarından yorulurdum. Mene edilenlere qarşı reaksiyamı bu şekilde, danışmayaraq gösterirdim. Danışmağa o qeder yadlaşmışdım ki, hetta ses tonumun nece olduğunu da unutmuşdum. Günde bir defe anamın ya da Semranın zoru ile yemek yeyirdim qalan vaxtlar ise sadece yatırdım. Güzgüde öz eksimi gördüyüm zaman artıq tanımırdım. O qeder arıqlamışdım ki, gözlerimin altında qara halqalar emele gelmişdi. Atam ile qarşılaşdığım zaman nese demek isteyirdi amma men her defesinde dinlemeden otağıma çekilirdim.
Yene yatmağa çalışırdım ki, qapı yavaşca döyüldü. Bezgin şekilde qalxıb qapını açdım.
-Esma xanım qapıda bir qız uşağı var sizi görmek isteyir. Ne etdikse getmir.
Xadimenin sözünden sonra leng addımlarla pilleleri enirdim ki, qapıda dayanan Qemzeyi görüb addımlarımı itileşdirdim. Yaxınlaşıb dizlerimi yere qoyub onu bağrıma basdım. Tez tez öpür qoxlayır Mahirin etrini almağa çalışırdım. Uşağı ne qeder sıxdığımın ferqinde bele deyildim.
-Esma.
Qemzenin meni seslemesi ile özümü geri çekib gözlerimi üzüne zilledim. Barmağını uzadıb gözümdeki damlanı sildi.
-Dayım da bezen ağlıyır.
Eşitdiyim cümle canımdan can almışdı. Menim sevdiyim adam da menim üçün göz yaşı tökür. Qelbime bir ağrı saplandı o an, terif olunmaz bir ağrı.
-Bunu dayım gönderdi.
Qemze elime bir kağız tutuşdurduqdan sonra gülümseyerek yanağıma öpüş qondurub qaçaraq
Ardi tez tez gelsinde
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç