bilirem. Seni tek qoyduğumu düşündüyünü bilirem amma bil ki, xoşbextliyimiz yarım qalmasın deye edirem.
Bunu etmeye mecbur idim. Her kesin bize inanıb qebul etmesi üçün etmeli idim. Qovuşduğumuzda özümü sene bağışladacam görersen. Az qalıb.... Atanın sevgimizi qebul etmeyine lap az qalıb..... Senden isteyim danış.... Sene yalvarıram Esmam danış.... Mene göre susmusan ele mene göre de danış.... Danış.... Seni çox sevirem qıvırcığım, özümden çox. Sevgimiz üçün danış. Hesretle öpüb qucaqlayıram"
Mektubu bağrıma basıb gözlerimi sıxdım.
-Mahir.
Dodaqlarımdan yalnız onun adı süzülürdü. Eşitdiyim titrek ses özüme teeccüblü gelmişdi çünki gücle eşidilirdi. Başımı eyvanın demirine yaslayıb göz yaşlarımın axmasına izin verdim. Bu nece acı idi? Etimden et kesirdiler sanki. Ağlayaraq ele eyvandaca buz kimi yerde yuxuya daldım.... Gözlerimi açdığımda öz otağımda, öz yatağımda idim. Nece geldiyime dair heç bir fikire sahib deyildim. Özümü son derece yorğun ezgin hiss edirdim. Gözlerimi iri iri açıb etrafa boylandığım zaman yatağın küncünde oturan atamı gördüm. Nece geldiyim melum olmuşdu.
-Hekim iyne vurub, berk soyuqlamısan qızım. Dincelmelisen...
Men ne qeder yatmışam? İyneden bele xeberim olmayıb. Baxışlarımı etrafda gezdirib dolabçanın üzerinde duran mektubu götürdüm. Atamı çaşqın baxışlarına ehemiyyet vermeden mektubu bağrıma basıb özümü yuxuya teslim etdim.
-Esma, oyan qızım.
Anamın çağırışı ile gözlerimi açmağa çalışdım. Halsızlığımdan dolayı bacara bilmeyib uz gözümü turşutdum.
-Derman içeceksen ona göre bu şorbanı bitirmelisen.
Yatağımda dikelib küreyimi yataq başlığına söykedim. Anam elindeki sini ile mene yaxınlaşdığında berk tutduğum mektub gördü.
-O nedir?
Heç ne demeden gözlerimi yere dikdim.
-Esma niye danışmırsan?
Anamın başını yana eyerek gözünden süzülen yaşları gizletmeye çalışması gözümden qaçmamışdı. Heç ne demeden şorbanı qaşıqlamağa başladım. Daha sonra dermanı içib yeniden özümü yuxuya teslim etdim.
Yeni bir gün başlamışdı.... Yeni gün,
Ardi tez tez gelsinde
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç