gözünü turşutdu.
-Senin şekilde gösterdiyinden çox ferqlidi. Çox arıq, gözlerinin altı qap qara, saqqallı, qaş qabaqlı biridir. Şekilde gülerüz yaraşıqlı birini göstermişdin. Ne yalan deyim xoşum gelmedi.
Göz yaşlarımı tuta bilmedim. Biraz evvel ki, heddi hüdudu olmayan sevincim yarım qalmışdı.
-Yene ne oldu? Niye ağlayırsan? Sözlerimden incidin?
Başımı etiraz menasında yelleyib baxışlarımı yere dikdim.
-Bacı Mahir her zaman özüne çox fikir verir. Sene gösterdiyim şekiller bele onun baxımsız hallarında çekdiyim şekilleridi. İndi senin dediklerine baxılarsa o, ezab çekir ve bunların sebebi menem.
-Gel bura.
Semra qollarını yana açınca ona sarılıb hıçqırıqlarımı serbest buraxdım. Saçlarıma öpüş qonduraraq meni sakitleşdirmeye çalışırdı.
-Esma, bax gör sevginiz ne qeder güclüdür ki, qarşınıza çıxan her bir engeli aşmağı bacardı. Mahir seni heqiqeten çox sevir çünki her gün, bu 1 ay da bezmeden yorulmadan atam onu dinlesin deye şirketin önünde yatdı. İstese atam qebul etsin deye başqa yollara el atardı amma o, sene ve ailemize hörmet etdi.
Semranın sözlerine çox utanmışdım. Men öz aile şerefimizi düşünmeden özümü ona teslim etmeye hazır idim amma Mahir menim namusumu menden çox düşünmüşdü. Semradan aralanıb dizlerimi qarnıma doğru çekerek qucaqladım.
-Deyesen sen meni dinlemirsen Esma.... Atam bele sizin sevginizin qarşısında dura bilmedi ve razı oldu, sen ise helede qemgin durursan. Qalx ayağa axşam sene elçi gelecekler, hazırlanmaq bir yana sen heç heyecanlanmırsanda.
Haqlı idi.... Her şey bitmişdi.... Bizim sevgimiz qalib gelmişdi sadece bunu düşünmeli idim. Elimin tersi ile gözlerimi silib ayağa qalxdım.
-Haqlısan bacı artıq üzülmek yoxdu.
Gülümseyib sarıldıqdan sonra axşam üçün hazırlaşmağa başladım. İlıq duş alıb eynimi geydim ve görüntümü sade makyajla tamamladım. Otaqdan çıxmaq isterken telefona gelen bildirim sesi ayaq saxlamağıma sebeb oldu. Mahir idi.... "Yoldayam qıvırcığım, sene gelmek üçün gecikdim biraz bağışla" yazmışdı. Xefifce gülümseyib
Ardi tez tez gelsinde
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç