nsan omru bir kitaba benzeyir...Bezileri bir setirlik,bezileri ise min sehifelik...Bir tek ortaq noqtemiz var,o da noqtelerle ozunu gosteren alin yazimiza boyun eymek...Bir hecaya sigiwmayan illerimizi,tek noqteye yerlewdirmekdi ortaq taleyimiz...Insan omru bir deftere benzeyir...Bezileri xowbextliyini yazir ,bezileri ise kederini gozyawi kimi cizir vereqlere...Menimde omur kitabim var...Bir setirlik olsa da, xeyallarimin hecalari ile min sehifeleri doldurur...Kederim vereqler,goz yawim murekkebim olduqca gunbe-gun artir omur kitabimin hecalari...Tokulur sehifelere damla-damla yazdiqlarim...Yazdiqca coxalir derd-qemimin setirleri...Ne edek,doguldugumuz gunden bele yazilibmiw heyat senaryomuz...Xowbextliyi axtararken,keder her zaman bir addim onde olubmuw...Gulmek isteyerken,goz yawim onu evezleyibmiw...Istesem de,istemesem de mecbur qalmiwam heyatin mene verdiyi oyununu oynamaga...Bezen sevincli olsada,cox zaman kederli olan omur kitabimin her yazilarinin noqtesinden,verqulune kimi yawamaga mecbur qalmiwam...Men mehrum qaldim urekden gulmeye...Cunki huzun dolu bir kitabin sahibine cevrilmiwem...Bes gulmek haqqim deyil menim?..Haqqimdir deyirem ozum-ozume...Lakin dediyim ,haq verdiyim kelmelerimi bir qelbim bilir,birde men.