GÜNAHKAR.
Afa. Q
Bölüm 1.
Qebirsanlığın,alçaq qapısını iterek taybatay açılmasına sebeb olmuşdu. Paslanmış qapının etrafa yaydığı cığıltıları önemsemeden elinden tutduğ balaca ile yoluna davam edirdi. Görmek istediyi qebire yaxınlaşdıqca qeyri-ixtiyari addımlarını yavaşlatdı ve istemsizce çiyinlerini büküb yaxınlaşdı. Qebire öteri nezer yetirmesi ile,dodaqlarına acı bir tebessümün yerleşmesi bir oldu. Göz kenarlarındakı qırışlar daha da belirginleşmişdi bu zaman.
-Hüseyin,bax anan bizi gözleyirmiş.
Balaca Hüseyin anlamaz gözlerle atasına baxdıqdan sonra aşağı eyilib qucağındakı qerenfilleri mezarın üzerin qoydu.
-Ata,anam niye ordadı? Niye bizimle deyil?
İlk defe eşitdiyi suallara çox teeccüblenmişdi. Onun balaca oğlu bu cür suallar verecek qeder böyümüşdü? Hansı ara? O,niye görmemişdi? Bu suallardan sıyrılıb Hüseyini cavablamağa çalışdı amma yeterli olmayacaqdı,bunu bilirdi hetta emin idi. Heç bir cavab Hüseyinin anasız böyümüş olmasına açıqlama deyildi. Çiyinlerini çekib aşağı eyildi.
-Ananın harada olması,bizim ona olan sevgimizi deyişirmi?
Hüseyinin başını tez tez etiraz menasında yellemesine memnun bir ifade ile nezer yetirib dillendi.
-Aferin.....İndi orda gözle gelirem.
Hüseyin onun işaret etdiyi yöne doğru gederken ayağa qalxıb mezara teref döndü.
-Oğlumuz böyüyür......( dodaqları yana qıvrıldı) Verdiyi sualları eşitdin? 5 yaşı tamam oldu........Bu gün o gündur Hüsnam oğlumuzun doğum,senin ise ölüm günün.....Bilirsen Hüseyin her il soruşduğu kimi bu ilde soruşdu "ata ad günüm olacaqmı deye" her zaman olduğu kimi yene dine bilmedim.....Bir gün heqiqeti öyrendiyi zaman mene nifret edeceyinden qorxuram. Anasınız qalmasına sebeb olduğum üçün mene çox öfkelener? Bilirem öfkelenecek çünki sensiz çox darıxır......Mende......Heç ne ile ölçülmeyecek qeder......İndi sen de Hüsna men ne edecem? Hüseyinin elece de özümün sene olan özlemini nece dindirecem?......Zamanla keçer unudarsan dediler......Keçmir (qısıq sesle davam etdi) Sensizlik keçmir......Eksine

[1] 2 3 ... 6 >>