her gün böyüyür......Ar
tıq nece başa çıxacam bilmirem......G
ücsüzleşirem......Darıxıram sensiz.....Geri dönmekden başqa çarem qalmadı.....Geri dönecem......En çox da oğlumuz üçün dönmeliyem.....Bağışla meni.....Seni sevirem.
Genc adam cümlesini bitirib baş barmağı ile sol gözünde ki,damlanı yox etdi. Gözel Hüsnasının mezar daşındakı şeklni öpüb dua etdi. Daha sonra Hüseyinin elinden tutub arxasına baxa baxa ordan uzaqlaşdı......
-Hesen......Hesen oyan.....Hesen.
-Ne var Elmir? Niye yatmağa qoymursan? Ne var?
Hesenin sinirle çığırmasına Elmir alışmışdı artıq. O,her zaman sinirli tip idi amma ondan inciye bilmirdi çünki Heseni tanıyırdı. Onun temiz qelbi,dürüstlüyü ve merdliyi Elmirin ondan küsmesine izin vermirdi.
-Bu gün iş görüşmen var. Unutdun deyesen..... (meyus halda) bu gün son gündür.
Hesen qaşlarını düyünleyib yatağından qalxdı.
-Unutmadım.
Otağa öteri nezer yetirerken gördüyü dağınıqlıqla üz gözünü daha da buruşdurdu.
-Düzelmeyeceksen dee......Topla otağı.
Hamam otağına keçib üzüne soyuq su çırpdı. Bu onu ayıltmışdı.....Hamamdan çıxdığı zaman Elmir otağı toplamışdı. Üzündeki memnun ifade ile hazırlaşmağa başladı. Geydiyi qara şalvar ve ağ köynek bedenine tam oturur geniş omuzlarını ve ezeleli beden qurluşun daha da göz önüne serirdi. Bütün bunlar Hesenin yaraşığını qat-qat artırırdı. Deri penceyini geyinib evden çıxdı. Yolda ireliledikce qızların ona tuşlanan baxışlarını önemsemirdi. Hesenin nağıllarda deyildiyi kimi qeddi-qametine,hüsnü-camalına aşiq olmayan qız çetin tapılırdı. Ancaq bu gün onu tek düşündüren iş idi çünki Elmire söz vermişdi. Tehsil haqqını ödemek üçün aldıqları borcu qaytarmalı idi. Bu gün borclu olduqları adamların,onlara verdiyi müddetin sonuncu günü idi ele ona göre de işlemeli idi.
Hesen 27 yaşında ali tehsilli genc deliqanlı idi. Aldığı tehsil üzre işlemirdi çünki ona iş verib destek olacaq ne bir qohumu vardı,nedeki kiminse önünde eyilib iş isteyecek qeder qürursuz xarakteri. Gündüzler restoranların birinde

<< 1 [2] 3 4 ... 6 >>