gözlerini sildi.
-Bu gün hekim gözlerimin içine baxa-baxa xeste olduğumu ve müalice olunmasam öleceyimi dedi.
-Bes niye ağlayırsan? Müalicesi var dedin.
-Qorxuram.
-Neden?
-Birden herşey ters getse?......Ölmek istemirem.
Hesen qehvesinden bir yudum alıb baxışlarını denize yöneltdi.
-Niye qorxursan ölümdü de,onsuz hamımız bir gün öleceyik.
-Axı menim arzularım var?
-Kimin yoxdur ki.....Bax o,adamı görürsen?-uzaqd
an onlara teref gelen yaşlı adamı işare edib davam etdi -İndi ona deseler ki,ölüm anın çatıb deyecek arzularım var.
-Her şeye bu qeder laqeyid yanaşmaq lazım deyil.
-Bu laqeyid yanaşma deyil,gerçekleri qebul etmekdi.
Genc qız çiyinlerini çekib qehvesini yudumlamağa davam etdi. Hesen sanki qıza indi fikir verirdi. Çox gözel idi.....Gözleri kimi qap qara saçları çiyinlerine tökülmüşdü. Balaca burnu,dolğun dodaqları,uzun nemli kirpikleri simasına xüsusi yaraşıq verirdi. Yaşadıqlarından dolayı al al olmuş yanaqları bembeyaz derisi ile birleşdiyi zaman deyerli resm eserine benzeyirdi. Hesen gözlerini qızdan çekmeden dillendi.
-Adın nedir?
-Hüsna.
-Hüsna.....Çox gözel adın var.
-Bes senin?
-Hesen.
Araya derin bir sessizlik çökmüşdü. Her kesin fikri öz yaşadığında idi. Hesen az da olsa fikirlerini dağıtmağı bacarmışdı.
-Ailenin xeberi var?
-Yox,özüm bu gün öyrendim. Hele şokdayam,atama demeye vaxt tapmamışam.
-Qorxma müalice qebul edib yaxşılanacaqsan. Qorxulacaq heç ne yoxdu.
Belke de bu Hesenin heyatında bir ilk idi. İlk defe birisine ümid verici ve qayğı ile söz deyirdi. Hüsna üzüne tebessüm yerleşdirib baxışlarını Hesene yöneltdi.
-Atam bilse ölmeyime izin vermez.
-Sen ölümden ne çox qorxursan?
-Sen qorxmursan?
-Niye qorxum ki?
-Ne bilim,belke çatmadığın meqsedin var.
-Yoxdur.....Ona görede qorxmuram.
-Ele şey olar? İnsanın arzuları olmalıdı,bir meqsedi olmalıdı. Bunlar yaşamaq üçün şertdir.
-Belke de.....
Hüsna çiyinlerini çekib baxışlarını denize yöneltdi. Bir qeder davam eden sessizlikden sonra asta sesle
Ardini yazindaaa....ellernize saqliq bu arada
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç