37 yaşlı Gülayın ünvanı qadın sığınacağıdır. Özüne bir küncde yer tapıb yaşamağa çalışır.
Deyir dünyaya gelmeyi de çetin olub: "Deyibler ya anası, ya uşaq. Belke de ele o vaxtdan doğulmasaydım daha yaxşı olardı”. Amma tesadüfdenmi, ya alın yazısındamı anası da, özü de sağ qalıb. 1979-cu il noyabrın 21-de dünyaya göz açıb Gülay. Valideynlerinin ilk ovladı olub. Normal aile, ata-ana yanında böyüyüb. Ondan sonra ailede daha bir qız ve bir oğlan doğulub. Özünü derk edenden en böyük arzusu ali mektebde oxumaq olub. O da hamı kimi mektebe gedib. Riyaziyyat üzre olimpiadada, atıcılıq üzre yarışlarda birinci yere çıxıb. Gülay oxumağı o qeder sevirmiş ki, qışda ayaqqabısı ayağını yara edende dersden qalmasın deye, qarda yay ayaqqabısı ile mektebe gedirmiş: "Evveller ailemden narazı deyildim. Oxumaq üçün her şeyimi verdim, amma faydası olmadı. Bezen hetta suallar verirdiler – atanı çox isteyirsen, ya ananı, cavab verirdim heç kesi. Çünki heqiqeten de menim heç kese isteyim olmayıb. Men ancaq kitablarımı sevmişem”.
Tehsil almaq arzusu 100 dolların qurbanı olub
Tehsil almaq arzusu gerçekleşmeyib Gülayın. Atası evvel böyük kolbasa zavodlarından birinin müdiri, sonra restoran sahibi olub. Buna baxmayaraq o, qızın ali tehsil almaqda destek olmayıb: "Oxumaq arzum 100 dolların qurbanı olub. Men ilk neve idim ailede. Bizlerde ilk neveye her ad günümde qızıl beşlik getirirdiler. Adıma 10-15 qızıl beşlik yığılmışdı. Anama dedim ki, onun ikisini ver mene, tehsil almaq isteyirem. Anam dedi ki, atandan icazesiz vere bilmerem. Bizim evde o zamanlar heç neyin sayı-hesabı yox idi. O qızıldan ikisi mene verilseydi de, hiss olunmayacaqdı. Amma anam vermedi. Seherisi atam maşını ile qeza töretdi, maşınının müherriki dağılmışdı. Anam boynundakı qızıl boyunbağını çıxardıb verdi. Bir demir parçasına qızıl verildi, amma menim tehsilime yox".
Bu hal heyatında en böyük zerbe olub, deyir Gülay. Ele bundan sonra da onun facieli aile heyatı başlayıb. Onu oxumağa qoymadıqları üçün acığa düşür ve

[1] 2 3 4 >>