özünü ele almağa çalışırdı. Başını arxaya atıb gözlerini berk sıxmağa başladı. Bu yolla Hüsnanın xeyallarını beyninden çıxara bileceyini düşünürdü çünki yaşananlar artıq ezab verirdi. Onun yanında olmasının qelbine huzur ve rahatlıq getirdiyini qebul etmirdi. Daha doğrusu Hüsnaya vurulmuş olma ehtimalını yaxın buraxmaq istemirdi. Ancaq ne deyibler sen saydığını say gör felek ne sayır. Heseni fikirlerinden pencerenin döyülme sesi ayırdı. Hüsnanın gülümseyerek baxdığını görünce üzüne tebessüm qondu. Bir neçe saniye davam eden baxışmanın ardından Hesen maşından endi.
-Ne oldu? Hekim ne dedi? Niye gec çıxdın?
Hesenin nefes bele almadan ard-arda verdiyi suallar Hüsnanın qeh-qehelerle gülmesine sebeb oldu. Bu xestelik onu,o qeder qorxutmuşdu ki,gülmeyi bele unutmuşdu. İndi sevincden gülürdü ve istemsizce gözlerinden yaş süzülürdü. Hesen qaşlarını düyünleyib Hüsnayı süzerken genc qız qollarını onun boynuna doladı.
-Men yaxşılanıram.......Ölmeyecem.
Son söze Hesenin dodaqları yana qıvrıldı. Hüsnanın belinden tutaraq onu özüne sıxıb gözlerini yumdu. Üreyi köksünü parçalayıb çıxacaq qeder berk döyünsede vicdan ezabı qolunu qanadını qırırdı. Bu an çekdiyi ezabı sözle ifade etmek çetin idi ve emin olduğu bir şey var idi ki,o oda bu an çekdiyi vicdan ezabını bir ömür boyu unutmayacaqdı. Qısa süren sarılmadan sonra yavaşca qızı özünden araladı.
-Gedek?
-Hesen,menim senden bir isteyim var.
-Elbette,buyur.
-Deniz kenarına gedek amma piyada.
-Yorulmaq sene yaxşı gelmez.
-Xahiş edirem. Uzaq deyil onsuz hem dincele dincele gederik.
-Bes dersin?
-Onsuz bu gün gecikdim.......Bu gün heç neyin canımı sıxmasına izin vermeyecem.
Hesen elave nese demeden susub başını razılıq menasında yelledi. Onun razılığı Hüsnanın gülümsemesine sebeb olmuşdu. Hesen maşını dayanacaqda saxladıqdan sonra beraber addımlamağa başladılar. Hüsna o qeder sevincli idi ki,şıltaq uşaqlar kimi el-qol ataraq danışrdı ancaq Hesen onu eşitmirdi çünki helede özüne gele bilmemişdi. Genc qız bir an dayanıb

<< 1 2 [3] 4 5 >>