var gücü ile güzgüye vurdu. Çilik-çilik olan şüşeler etrafa sepelenerken Hesen dişlerini qıcadı.
-Bunu nece etdin Hüsna....
Elmir sese celd qapını açdığında içeridekıi şüşe qırıqlarını ve Hesenin qanayan elini görüb tez yanına qaçdı.
-Hesen ne olub? Yaxşısan?
Hesen sanki donmuş,heç ne demeden gözlerini bir nöqteye zillemişdi.
Elmirin kömeyi ile vanna otağından çıxıb salona daxil oldu.
-Otur yaranı temizleyim.
-Ehtyac yoxdu.
Hesen söznü deyib gödekçesini götürerek evi terk etdi. Elinden damcılayan qana fikir vermirdi çünki qelbi daha çox qanayırdı. Gece yarısına qeder küçelerde avare kimi gezib deniz kenarına geldi. İnsanların ona tuşlanan qeribe baxışlarını önemsemeden denize doğru addımladı. Denizin külekli havası ayıldırdı onu. Yere oturub sakitleşmeye çalışsada olmurdu. Hesen artıq qerarını vermişdi. Ne olur olsun esla fikrinden dönmeyecek,düşündüklerini heyata keçirecekdi. Bununla da Selim beye ve Hüsnaya dünyanın onların etrafında dönmediyini göstermiş olacaqdı. Nece bu qeder asanlıqla bir insanın heyatını mehv etmek olur bunu görme növbesi onlarda idi. Günü sabahdan düşündüklerini heyata keçirmeye başlayacaqdı ancaq düşünmediyi yene Hüsna idi. Belke heç bir günahı yoxdur?
Hesen o gece qelbinde teze cücermeye başlayan sevgi toxumlarını qoparıb oturduğu yere defn etdi ve onun yerine nifret toxumu ekdi. Eslinde o,bunu bacardığını düşünürdü ancaq sevgi bu qeder asanlıqla silinseydi o heç sevgi olmazdı..

<< 1 ... 3 4 [5]