GÜNAHKAR.

Afa. Q

Bölüm 6.

Hesen seher erkenden oyanıb hazırlaşmağa başladı. Bu gün diger günlerden ferqli olaraq görnüşüne xüsusi diqqet yetirdi. Eynini geynib güzgü qarşısında dayanaraq eksini süzdü. Her zaman olduğu kimi yene çox yaraşıqlı idi. Tünd qoxulu odekolonunu sıxdıqdan sonra xarizmatik görünümünü gözlerine taxdığı eynekle tamamlayıb evden ayrıldı. Hesen tam hazır idi ve bu günden oyun başlamışdı.
Maşına söykenib Hüsnanın evden çıxmasını gözleyirdi. Artıq geri dönüş yox idi çünki kini ruhunu tamamen ele keçirmişdi. Bir müddet gözlemişdi ki,etrafa dikdaban ayaqqabının çıxardığı sesler ve Hüsnanın her zaman istifade etdiyi etrin qoxusu yayıldı. Gözlerini berk sıxdı adam,çetin olacaqdı bunu anlayırdı. Üzüne xüsusi gülüş yerleşdirib arxaya döndü. Hüsna gülümseyerek ona teref gelirdi ve her zaman olduğu kimi zerafeti ile göz qamaşdırırdı. Hesen bu gözelliyin sehrine qapılmamaq üçün baxışlarını başqa semte yöneltdi.
-Sabahın xeyir Hesen.
-Sabahın xeyir Hesenin Hüsnası.
Genc qız eşitdiyi müraciet formasından sonra teeccübden yerinde donarken,genc adam ilk qelebesinin dadını çıxarırdı. Bir yandan üzü gülse de diger yandan qelbinde bir yer göyneyirdi. Ruhunu parçalamağı düşündüyü birini özününküleşdirmeye çalışırdı. Eslinde ise özü qebul etmesede dediyi her kelime içinden gelirdi.
-Sen ne dedin?
-Ne dedim ki?
-Mene müraciet şeklini deyrem.
Hesen duruşunu daha dikleşdirerek bir neçe addım öne atıb Hüsna ile nefes-nefese dayandı.
-Nedi? Yalandı beyem? Hesenin Hüsnası deyilsen?
Genc qız başını aşağı eyerek gözlerini yerde sabitledi. Bu an özünde heç yerinden terpenecek gücü tapmırdı. Saçlarının üzüne tökülmüş olması utancdan alışıb-yanan yanaqlarını gizledirdi. Heç ne demeden çiyinlerini çekdi. Hesen istediyi cavabı almış olmanın hezzi ile Hüsnanın çenesinden tutub başını qaldıraraq göz-göze gelmelerine şerait yaratdı.
-Seni sevirem Hüsna.
Anlaya bilmirdi ki,bu sözü deyerken niye bu qeder heyecanlanırdı. Hüsna heç ne demeden gülümseyerek Hesene

[1] 2 3 ... 5 >>