ayırdım.
"Get o tek gecelik qızları qucaqla"dedim. Bunu dediyime inana bilmirdim. Sene ne menim tek gecelik qızlarımdan dese yeriydi.
"Ne?"dedi sadece. Üzüne baxmadan eve getmeye çalışdım. Qolumdan tutub meni dayandırdı.
" Sualıma cavab ver"dedi. Artıq özümü tuta bilmedim. "Meni eve buraxannan sonra yanına getdiyin qızı deyirem" dedim. Güldü. "Men bir kişiyem. Ve ehtiyaclarım var. Bu çox normaldı"dedi . Normal....elbette." Meni maraqlandırmır. Sadece o qızlara toxunduğun ellerle mene toxunma"dedim. Yaxınlaşdı. Aramızda 1 millim qedır mesafe qalmışdı. "Sene istediyim vaxt toxuna bilerem. Unutma. Qarşı qoya bilmezsen . Ona göre de mene emr verme"dedi. Heçne demeden arxamı çönüb eve girdim. Qapını bağlayacaqken eşitdiyim söz "o qıza toxunmadım"dedi.
İnsanlar niye bu qeder qorxur ki sevmekden? Oysa sevmek insanın başına gele bilecek en gözel şey deyil mi? Sevmek mi qorxudur insanı yoxsa sevildiyin insan terefinden sevilmemek mi? Hansı daha çox yandırır insanın qelbini.
Tek qalmaq isteyersen bezen. Ya da tamamile yox olub getmek. Sanki bu dünyada heç yaşamamış kimi. Sanki bu dünyaya heç gelmemiş kimi. Terk edildim men. İlk defe meni terk eden insanlar ailım oldu. Anam,atam...Yox oldum men onların terk edişi ile. Özlerine yeni bir heyat qurdular. Meni ise tek buraxdılar heyatın çetinlikleri ile beraber. 10 il. Düz 10 ildi görmürem ailemi. Eşitmirem seslerini. Qorxanda,sevinende,ağlayanda olmadılar yanımda. Olmayacaqlarda. Amma indi tek istediyim mene vermedikleri heyatı balaca bacıma versinler. Ona yaşatsınlar.
Ailemden sonra ilk defe yene özümü terk edilmiş hiss edirem. Yox olmuş kimi. Murad-varlı,gösterişli ,ağıllı,bacarıqlı,yaraşıqlı ve seksi iş adamı. Qaranlıq dünyasına aldığı qadınları yalnızca zövq kimi gören insan. Men onun kimi biri terefinden terk edilmiş hiss etdim özümü. Niye? Men kimem ki? Men kimem ki o mene deyer versin? Bir gün meni öz evine apardı deye özümü ne sandım ?
Günah mendedi. Elbette o qadınlarla beraber olacaqdı. Özü de dediyi

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>