bilmedim…Nihad hele de yerde idi. Qapını heç kim açmamışdı… Qaça-qaça ona doğru getdim ve qarşısında diz çökerek, qucağıma aldım…Nezik qaşları buz bağlamışdı, bedenini götürerken sanki taxta parçası götürdüm. Rengi göm-göy göyermişdi. Üstümdeki paltarı çıxartdım ona doladım, paltomun az olduğunu fikirleşerek svitermi de çıxardım. Dizlerim yerde, onu qucağıma alıb isitmeye çalışırdım. Ancaq hiss etdim ki, Nihadım nefes almır. Ele bil başıma qaynar su tökdüler, yarı çılpaq olmağıma baxmyaraq, o istiliyi hiss etdim.( Hemin an)” Nihad…. Nİhad… Anan sene qurban, nefes al ! Nihaaaad! Nihad, qurban olum, nefes al”"O ölmeyib, bilirem, he-he o ölmeyib! Hahahahahahahaha! Menim oğlum yaşayır, o ölmeyib. Hahahaha….Men fahişeyem! Hahahahaha! O ölmeyib! Nihad ölmeyib! "Bir neçe nefer çılpaq qadının başına yığılır ve qucağındakı cesedden onu ayırmağa çalışır."Hara götürürsünüz???? O ölmeyib! görmürsünüz? Baxın… nefes alır.. O ölmeyib!”” ALLAH rehmet elesin” – deyen bir kişi, daha sonra: ” Zeng edek polis ve tecili yardım çağıraq” – deye etrafındakılar ile meslehetleşdi."Ne rehmet elesin? Nihad ölmeyib! "- cesedi bedenine berk-berk sıxaraq deyir.” Nefes alsan bir de fahişelik etmeyecem, hahahahah” – artıq Sevile baxan her kes başa düşmüşdü ki, ağlını qaçırıb. İçlerinden bir kişi Sevile yaxınlaşaraq üzüne sille çekdi ki, şokun tesirinden ayılsın. Sevil, "Nihadım ölmeyib ” – qışqıra-qışqıra ayağa-qalxıb çılpaq halda qaçmağa başladı. Arada yere yıxılır, qucağındakı donmuş cesed özü ile yere düşürdü, sonra yeniden qucağına alıb Nihadın cesedini öpe-öpe qaçırdı. Onun feryadını eşiden insanlar bir yerde cemleşib ürekağrısı ile onu seyr edirdiler. Bembeyaz qarlar içerisindeki yarı çılpaq qadın ele hey qışqırırdı:"MEN FAHİŞEYEM"

<< 1 ... 7 8 [9]